Διάλογος με την επικαιροτητα
Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.
Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον
Θεατές στη βία
Ενδοοικογενειακή βία: όσο αυξάνονται οι αμέτοχοι θεατές τόσο αυξάνονται τα περιστατικά
Πρώην σύζυγος, πατέρας μικρού παιδιού, εργαζόμενος του Δήμου, μέλος Δ. Σ. του Συλλόγου Γονέων, ενεργό μέλος του συλλόγου χωρισμένων πατεράδων που μάχονται για το «δικαίωμα στην συνεπιμέλεια»
Έσπασε στο ξύλο τη γυναίκα του μετά τον Αγιασμό μπροστά σε γονείς και παιδιά
Μάνα – θύμα κακοποίησης μπροστά στο ίδιο της το παιδί που είχε πάθει σοκ (αν και είχε ξαναζήσει προφανώς παρόμοιες σκηνές, αφού δεν ήταν η πρώτη φορά που ο νταής την χτυπούσε) και μπροστά σε δεκάδες παιδιά και γονείς, παιδιά που έκλαιγαν σοκαρισμένα μπροστά στο συμβάν
Άλλες γυναίκες μητέρες προσπάθησαν να την πάρουν από τα χέρια του
Και οι υπόλοιποι «θεατές», κυρίως, οι άντρες, απλά έβλεπαν …
Έβλεπαν …
ατάραχοι και αμέτοχοι να κακοποιεί την πρώην σύζυγο
Ιδιωτική υπόθεση … γαρ
Τι έγινε για μια κλωτσιά; Ή / και ένα χαστούκι, ακόμα ρε αδερφέ;
Άσε μην μπλέξω κιόλας … …
Μια κοινωνία που συμμετέχει στη βία, με τη είναι σιωπή της
Μια σιωπή – συνενοχή
Μια σιωπή – υποστηρικτική για τον δράστη
Σιωπή εκ μέρους του διευθυντή του σχολείου, (ακόμα) καμιά θέση από τον διευθυντή της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, απλή «επίπληξη» για τη μήνυση που κατέθεσε και στο παρελθόν εναντίον του η πρώην σύζυγός του
Η βία κατά των γυναικών, η βία κατά των παιδιών, έμμεση βία, όταν η κακοποίηση της μητέρας γίνεται μπροστά στα μάτια του οκτάχρονου αγοριού, η ενδοοικογενειακή βία …
μια βία που διαρκεί αιώνες,
αλλά και μια άνιση μάχη ενάντιά της, τόσων χρόνων,
από φεμινιστικές και γυναικείες συλλογικότητες, από οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από μεμονωμένα άτομα και παγκόσμιους θεσμούς
Και αυτή εκεί … ακάθεκτη,
Συνεχίζει, εξακολουθεί να υπάρχει …
Υποστηριζόμενη από το «αυτονόητο» της «οικογενειακής ιδιοκτησίας»,
Από το αδιανόητο της σιωπής των άβουλων -και ταυτόχρονα, έμμεσα, υποστηρικτών της πατριαρχικής / οικογενειακής εξουσίας.
Ας σπάσουμε, επιτέλους, αυτή τη σιωπή.
Ας σταματήσουμε να είμαστε συνένοχοι στη βία που ασκείται στο πλαίσιο του «ιδιωτικού χώρου», γιατί, όπως έλεγαν και οι φεμινίστριες της δεκαετίας του ’60,
«Το προσωπικό είναι πολιτικό».
Ό, τι συμβαίνει εκεί μας αφορά και επηρεάζει και τη δημόσια σφαίρα.
Και αν μαθαίνουμε να σιωπούμε και να ανεχόμαστε τη βία της οικογενειακής εξουσίας, μαθαίνουμε να σιωπούμε και να ανεχόμαστε τη βία κάθε εξουσιαστή και βιαστή της πολιτικής εξουσίας.
Ας μην εκτρέφουμε ιδιωτικά ή δημόσια λοιπόν εν δυνάμει δικτάτορες …
Ο χαρακτήρας “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου)