Διάλογος με την Επικαιρότητα
Γυναικοκτονίας συνέχεια ή η εφαρμογή του Νέου Νόμου για τη συνεπιμέλεια
Σύμφωνα με τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, θύματα ενδοοικογενειακής βίας δεν αποτελούν μόνον οι σύζυγοι / σύντροφοι κλπ, αλλά και τα παιδιά που εκτίθενται σε βίαιες πράξεις, ακόμα και όταν αυτές δεν στρέφονται άμεσα εναντίον τους. Το δικαίωμά τους στην ασφάλεια, το συμφέρον και οι ανάγκες τους πρέπει να προηγούνται και πρέπει να υπερτερούν των «γονεϊκών δικαιωμάτων» του κακοποιητή / γυναικοκτόνου γονιού.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Νέο Νόμο για τη συνεπιμέλεια, το παιδί δεν αποτελεί φορέα δικαιωμάτων, καθώς τα «γονεϊκά» δικαιώματα του κακοποιητή υπερτερούν και μπορεί νομικά να διεκδικήσει και να έχει σχέση και επικοινωνία μαζί του.
Στο συγκεκριμένο περιστατικό που είδε το φως της επικαιρότητας τις τελευταίες μέρες, ο γυναικοκτόνος, εφαρμόζοντας στην πράξη το νεοψηφισθέντα Νόμο, επιδιώκει με θράσος την συνεπιμέλεια του παιδιού, παρά το γεγονός ότι δολοφόνησε τη μητέρα του μπροστά του.
«Η ιδιότητα του πατέρα δεν θα παύσει να ισχύει…» … καθώς, σε αυτό το Νόμο, που έχει πάρει διαζύγιο με τη (κοινή) Λογική και την Ενσυναίσθηση, η πατριαρχική / σεξιστική κουλτούρα αποτελούν μια «κανονικότητα», η βία απέναντι στη γυναίκα, το έμφυλο μίσος και η ανατροπή των ανθρωπίνων της δικαιωμάτων δεν αποτρέπουν τη διεκδίκηση των «δικαιωμάτων» της πατρότητας.
Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, την οποία επικύρωσε το ελληνικό Κοινοβούλιο το 2018, ισχυρό ανάχωμα στην παραβίαση των δικαιωμάτων και των εκδηλωμένων κακοποιητικών συμπεριφορών σε βάρος των παιδιών και των γυναικών, με το νεοψηφισθέντα Νόμο, στην πράξη ακυρώνεται, καθώς αυξάνονται τα περιστατικά έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας και καθώς γίνονται πράξη τα δικαιώματα του κακοποιητή έναντι του παιδιού.
Η ΧΕΝ έδωσε αγώνες για την ψήφιση της Σύμβασης, γνωρίζοντας ότι οι Νόμοι σε μια κοινωνία ανισοτήτων είναι σημαντικοί όχι μόνον διότι προτάσσουν το Δίκαιο και την Ισότητα, προσπαθώντας να επανορθώσουν τις ισχύουσες κοινωνικές αδικίες, αλλά και επειδή έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα για ολόκληρη την κοινωνία.
Όλα αυτά τώρα ανατρέπονται. Η ενδοοικογενειακή βία εξαπλώνεται. Ο γυναικοκτόνος «έχει γονεϊκά δικαιώματα», ο γυναικοκτόνος είναι «καλός γονιός», ο γυναικοκτόνος εφαρμόζει το νέο Νόμο για τη συνεπιμέλεια …
Οι γυναικείες, φεμινιστικές συλλογικότητες δυστυχώς επαληθευόμαστε …
Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.
Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.
Ο χαρακτήρας “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου