Διάλογος με την επικαιρότητα
Οι άντρες αφέντες του σπιτιού αποφασίζουν για αυτήν χωρίς αυτήν …
Την απήγαγαν στη μέση του δρόμου και την κλείδωσαν στο υπόγειο του σπιτιού τους… Επειδή δεν ενέκριναν τη σχέση της … Έχουν κάθε δικαίωμα στη ζωή της, στην ελευθερία της, στα συναισθήματά της …
Η πατριαρχική ηθική έχει το δικό της Νόμο. Στον πατριαρχικό άγραφο Νόμο κάθε θηλυκό του σπιτιού είναι οικόσιτο res, ιδιοκτησία του πατέρα – αφέντη και του αδερφού και κάθε αρσενικού μέλους που φέρει την άτυπη εξουσία σε βάρος των γυναικών εντός και εκτός του σπιτιού.
Η οικογένεια είναι ένας κατεξοχήν πατριαρχικός θεσμός με έντονα στοιχεία κυριαρχίας των ανδρών πάνω στις γυναίκες, κυρίως, στις παραδοσιακές και κλειστές ομάδες, όπου οι έμφυλοι ρόλοι είναι περισσότερο «άκαμπτοι».
Οι σχέσεις εξουσίας αναπαράγονται μέσα από τον έλεγχο της συμπεριφοράς των γυναικών, των γυναικών «τους», αλλά και των γυναικών εκτός της οικογένειας με κάθε μέσο. Η βία αποτελεί μέσο της εξουσίας των πατριαρχικών σχέσεων για τον έλεγχο της ζωής και των σωμάτων των γυναικών.
Η πατριαρχία εκκινείται από την βαθιά ριζωμένη αντίληψη της ιεραρχίας ανάμεσα στα φύλα της εξουσίας του άντρα και της «ιδιοποίησης» της γυναίκας από το σύζυγο ή τον πατέρα – αφέντη.
Η πατριαρχία τροφοδοτεί ποικίλες μορφές βίας και ανισότητας, σε κάθε επίπεδο ατομικά και θεσμικά.
Για αυτό, για να ξεριζωθεί, χρειάζεται να παλέψουμε για:
• Την εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, κοριτσιών και αγοριών, γυναικών και ανδρών,
• Την ενδυνάμωση των γυναικών και των κοριτσιών,
• Τη συλλογική δράση ενάντια στο σεξισμό και στην πατριαρχία.
Για να μην υπάρξουν άλλοι «εγκλεισμοί», για να ορίζει κάθε γυναίκα το σώμα της και τη ζωή της, για να μπορεί να αποφασίζει ελεύθερα για την ίδια, για να είναι ελεύθερη να εκφράζει τα συναισθήματά της, χωρίς να φοβάται, χωρίς να απειλείται, χωρίς να κινδυνεύει.
Για το όραμα ενός καλύτερου κόσμου, για τις γυναίκες και τα κορίτσια, για όλες και όλους.