Διάλογος με την Επικαιρότητα

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Υπόθεση Τοπαλούδη …

η «συναισθηματικά φορτισμένη»  γυναίκα εισαγγελέας και οι  ίσες αποστάσεις

Η βία κατά των γυναικών είναι ένα καθημερινό γεγονός για τις περισσότερες, αν όχι όλες, τις κοινωνίες. Οι γυναίκες  ξυλοκοπούνται, βιάζονται, δολοφονούνται, ακρωτηριάζονται, καίγονται στην πυρά ως μάγισσες, αλλά, κυρίως, υφίστανται ιδεολογική βία ως φύλο : είναι εκ προοιμίου ένοχες για ό τι και αν υφίστανται, γιατί απλά το «αξίζουν».

Και έτσι, μετά την πρώτη θυματοποίηση, ακολουθεί, κατά πόδας, η δεύτερη.

Κι ενώ έχουν υποστεί βία, χρειάζεται ν’ απολογηθούν στο δικαστήριο, στην ανάκριση, στον ιατροδικαστή, στην αστυνομία. Να πείσουν δηλαδή για την αθωότητα τους για την οποία πολλές φορές αμφιβάλουν κι ίδιες επηρεασμένες από την κυρίαρχη σεξιστική ιδεολογία που τελείται μέσα από τη διαδικασία της κοινωνικοποίησης.

 Ο σεξισμός ως κυρίαρχη ιδεολογία που αναπαράγεται από γενιά σε γενιά, ο σεξισμός θεωρία και πράξη μαζί, ο σεξισμός στην καθημερινότητά μας και που μας αφορά, γυναίκες και άνδρες, τόσο ως θύτες, όσο και ως θύματα, που επιβάλλεται άμεσα ή έμμεσα, από την οικογένεια, το σχολείο, τα ΜΜΕ, κ. ο. κ. Και όταν φτάνουν στα δικαστήρια τα «αποτελέσματά του», περιπτώσεις βίας κατά των γυναικών, περιπτώσεις βιασμών και περιπτώσεις γυναικοκτονιών, οι σεξιστές σπεύδουν να επικαλεστούν ίσες αποστάσεις :

το θύμα και ο θύτης στην ίδια μοίρα, ωσάν να βρισκόμαστε σε μη σεξιστικές κοινωνίες, ωσάν να μην έχουμε γαλουχηθεί γενεές και γενεές με σεξιστικά στερεότυπα, βάσει των οποίων η γυναίκα είναι εξαρχής κατώτερη, σεξουαλικό αντικείμενο, ένοχη… Ωσάν να δικάζονται όλα σε μια α- ιστορική κοινωνία, σε μια κοινωνία χωρίς έμφυλες και ταξικές ανισότητες.  …

Κρατάμε ίσες αποστάσεις λοιπόν :

Από τη μια : Νεαρός άντρας, γόνος «καλής οικογένειας», με κοινωνική και οικονομική «άνεση». Έχει μάθει ότι, με το «δίκαιο του ισχυρότερου», ως κοινωνικό φύλο και ως κοινωνική τάξη, μπορεί να εξαγοράσει τη σιωπή, έχει μάθει να τρομοκρατεί και να κερδίζει. Να μην υπολογίζει. Το δικό του «εγώ», πάνω από των άλλων. Ποιος θα σταθεί εμπόδιο; Μια ασήμαντη εικοσάχρονη νεκρή; που στο κάτω – κάτω, ας μην έμπλεκε μαζί τους, ας καθόταν σπιτάκι της. Είναι φανερό πως δεν δείχνει μεταμέλεια, ωσάν να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι αφαίρεσε μια ζωή.

Από την άλλη : νεαρή φοιτήτρια. Ένα νέο κορίτσι, μια νέα γυναίκα εκ προοιμίου ένοχη, εύκολο να πουν ότι «τα ήθελε», ποιος δεν θα συμφωνήσει  μαζί τους;

Κατά τα άλλα : ίσες αποστάσεις.

Πόσο ίσες είναι όμως οι αποστάσεις; Πόσο ουδέτερη η κρίση; Πόσο ένοχο είναι το θύμα ; και πόσο οι κατηγορούμενοι;

Μέχρι που κάποια γυναίκα τολμάει να μιλήσει πηγαίνοντας κόντρα στο κατεστημένο.

Η γυναίκα εισαγγελέας. Μια τολμηρή φωνή που δεν κρατάει τις δήθεν ίσες αποστάσεις. Που την κατηγόρησαν κάποιοι για δήθεν έλλειψη αντικειμενικότητας.

Μια εισαγγελέας που τόλμησε να αναφερθεί στα γιατί και τα πώς της εγκληματικής πορείας των νεαρών της Ρόδου.

Γιατί και ποιοι σιωπούσαν, μπροστά στη συνεχή δράση των δύο;

ποιες είναι οι ευθύνες των αστυνομικών αρχών;

ποιες οι ευθύνες των συμπολιτών που έβλεπαν, ήξεραν, αλλά δεν μιλούσαν;

ποιος ήταν ο ρόλος της γιαγιάς και του πατέρα, που καλύπτανε μέχρι την τελευταία στιγμή τη δολοφονία της Ελένης;

Μια εισαγγελέας που τόλμησε να δικαιώσει την Ελένη, δικαιώνοντας όλες τις κακοποιημένες γυναίκες, δικαιώνοντας όλες τις γυναίκες και όσους άντρες μαζί τους αγωνίζονται για μια κοινωνία χωρίς έμφυλη βία, χωρίς σεξισμό, χωρίς μισογυνισμό.

Που έδωσε ελπίδες με την στάση της, για το ότι η αλήθεια κάποτε βγαίνει στο φως

Που δημιούργησε με την απόφασή της «δεδικασμένο» για να υπάρξουν και άλλοι / άλλες τολμηροί δικαστικοί λειτουργοί,

Αλλά και για να αρχίσουν να ανοίγουν στόματα στις κλειστές κοινωνίες,

για να αρχίσουν, επιτέλους, να ευαισθητοποιούνται, όλες οι αρμόδιες αρχές στα θέματα έμφυλης βίας.

Για να μην ξεχαστεί  ΠΟΤΕ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ

(Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου)