Διάλογος με την επικαιρότητα
Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.
Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον
Εξακολουθούν να θεωρούνται ένοχες
Μια γυναίκα απαγορεύεται να κυκλοφορεί το βράδυ. Είναι ύποπτη βιασμού. Αν θα βιαστεί, αυτή θα φταίει οι κατηγορούμενοι θα αφεθούν ελεύθεροι
Η στάση μας απέναντι στα θύματα βίας δεν φαίνεται να αλλάζει.
Οποιαδήποτε αντίδραση δεν φαίνεται να θεωρείται επαρκής, ικανή να πείσει για το αντίθετο.
Αν μια γυναίκα παγώσει από φόβο, μπορεί να θεωρηθεί … ένοχη … ύποπτη βιασμού, να θεωρηθεί ότι τα ήθελε και ότι συναινεί με την αντίδρασή της, ξεχνώντας ότι πρόκειται για «στρατηγική επιβίωσης». Η συμπεριφορά του δράστη δεν μπαίνει με τον ίδιο τρόπο στο μικροσκόπιο. Το τεκμήριο της αθωότητας έχει φύλο. Η a priori ενοχοποίηση είναι δεδομένη. Οι μύθοι συνεχίζονται «Η Εύα έφαγε το μήλο».
Οι γυναίκες μέσα από τον αδιάκοπο στιγματισμό, την ενοχοποίηση, τις προκαταλήψεις που αναπαράγονται με την πατριαρχική κουλτούρα, δεν ενθαρρύνονται να καταγγείλουν περιστατικά σεξουαλικής βίας.
Στιγματίζονται για τα ρούχα που φορούσαν.
Για την ώρα που κυκλοφορούσαν.
Για την αντίδραση που είχαν.
Γνωρίζουν πως πρέπει να αποδείξουν πως δεν ήταν οι δράστες αλλά τα θύματα.
Χωρίς εκπαιδευμένη και ευαισθητοποιημένη αστυνομία και δικαστές το θύμα βιάζεται ξανά και ξανά.
Ο βιασμός είναι πράξη εξουσίας, όχι σεξουαλική ενέργεια.
Εξουσία και βία του ενός φύλου πάνω στο άλλο.
Ενός κυρίαρχου – συνήθως άντρα- σε βάρος μιας γυναίκας, ενός παιδιού, ενός άλλου άνδρα,
Ενός θύματος που θεωρείται από τον δράστη υποδεέστερο,
που θεωρείται «δικαίωμα», για την άσκηση της υπεροχής του,
που θεωρείται, απεχθές και ένοχο.
Η κουλτούρα του βιασμού αναπαράγεται μέσα από μυθεύματα :
Τα ήθελαν … κυκλοφορούσαν με προκλητικά ρούχα, κυκλοφορούσαν «ακατάλληλες ώρες», δεν φώναξαν … αρκετά, είχαν πιεί, πήγαν στο σπίτι του δράστη, τα είχαν έτσι κι αλλιώς με τον δράστη (παλιότερα) ή ο δράστης δεν είναι δράστης … είναι ο σύζυγος …
Οι μύθοι αυτοί καταρρίπτονται από την ίδια την πραγματικότητα : κάθε γυναίκα , ανεξαρτήτου ηλικίας, ντυσίματος, ώρας κυκλοφορίας και εμφάνισης μπορεί να βιαστεί, όπως αποδεικνύεται από χιλιάδες περιστατικά. Όσο για τους πρώην ή νυν συντρόφους, καμιά γυναίκα δεν υποχρεούνται να αποδέχεται τη βία στη σχέση ή την υποταγή στο γάμο.
Για ακόμα μια φορά η πατριαρχική κουλτούρα αναπαράγεται μέσα από περιστατικά της επικαιρότητας και όσο και αν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε, τα έμφυλα στερεότυπα της βίας και της εξουσίας εξακολουθούν να ισχύουν και δυστυχώς να λαμβάνονται αποφάσεις, βάσει αυτών, σε βάρος των θυμάτων.
Ο χαρακτήρας “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου)