Διάλογος με την επικαιρότητα

Η αναγκαιότητα της προστασίας των απόμαχων της ζωής

Στη σύγχρονη εποχή της εντατικής και συνεχούς προβολής του «νέου», τα ηλικιωμένα άτομα περιθωριοποιούνται και αποκλείονται με διάφορους τρόπους. Ο κοινωνικός αποκλεισμός τους, αφενός, σχετίζεται με τη βιολογική τους ευαλωτότητα, αφετέρου με την (μη ή / και ελλιπή) δυνατότητα συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή.

Όσο η νεότητα επιβάλλεται ως κυρίαρχη αξία, τόσο ενισχύονται οι προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και οι αρνητικές συμπεριφορές σε βάρος των ηλικιωμένων. Και παρά το γεγονός ότι αρκετά ηλικιωμένα άτομα αντιμετωπίζονται με σεβασμό και ζουν μέσα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και συμπερίληψης, δυστυχώς, άλλα αντιμετωπίζουν απαξιωτική προς το πρόσωπό τους συμπεριφορά. Συχνά αντιμετωπίζουν κοινωνικό αποκλεισμό, ακόμα και φυσική εξόντωση σε χώρους περίθαλψης, όντας ευάλωτα στις διαθέσεις και τις συμπεριφορές των «φροντιστών» τους.

Ανατριχιαστικά περιστατικά έρχονται στο φως της επικαιρότητας για ηλικιωμένα άτομα που εξαναγκάζονται να βαδίσουν προς το θάνατό τους, χωρίς να μπορούν να προστατεύσουν την ζωή τους, την σωματική τους ακεραιότητα, την πνευματική και ψυχική τους ισορροπία, την αξιοπρέπειά τους …

Άνθρωποι που πριν λίγο καιρό είχαν ακόμα αξιοπρέπεια, υπόσταση, ζούσαν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, δούλευαν, δημιουργούσαν, ένοιωθαν, μετατρέπονται σε άδεια πρόσωπα, ανενεργά σώματα, άβουλα όντα…

Και δεν είναι το θράσος, η απανθρωπιά και οι μειωμένες ενοχές του θύτη που οδηγούν στο έγκλημα, είναι η ασέβεια, η συνολικότερη απαξίωση για τους απόμαχους της ζωής, σε συνδυασμό με μια γενικότερη κοινωνική απάθεια και αδράνεια των Αρχών, που ενισχύει τις παραβατικές συμπεριφορές των επίδοξων δραστών.

Μόνον όταν αρχίσουν να «ανοίγουν στόματα», συνενώνονται ένα – ένα τα κομμάτια του παζλ και αποκαλύπτεται η αλήθεια, δικαιώνοντας τα θύματα και αποτρέποντας κάθε παρόμοια ενέργεια άλλων επίδοξων δραστών.

Η έλλειψη στερεοτύπων, η ευαισθητοποίηση, η ενσυναίσθηση ενισχύουν τη θετική στάση, σκέψη και συμπεριφορά απέναντι στα ηλικιωμένα άτομα, προλαβαίνουν βίαιες και απαξιωτικές συμπεριφορές απέναντί τους, αναδεικνύουν τη σημασία της παρουσίας τους στις σύγχρονες κοινωνίες μας και τους καταδεικνύουν ως συνδετικούς κρίκους ανάμεσα στο χθες και το σήμερα και ως σημαντικούς πυλώνες της ιστορίας της ζωής μας.

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου