Διάλογος με την Επικαιρότητα

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΕ ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ

Ειδήσεις για κακοποιήσεις γυναικών εμφανίζονται σχεδόν καθημερινά τις τελευταίες εβδομάδες, με ξέφρενη ταχύτητα, πριν προλάβουμε να οργιστούμε, να θρηνήσουμε, να εκπλαγούμε, να θυμώσουμε με τη μία, αμέσως στο προσκήνιο η άλλη. Έτσι οι ειδησεογραφικές πηγές μας πληροφορούν ότι :

• Νεαρή γυναίκα ναρκώνεται και βιάζεται από νεαρούς οι οποίοι, όπως αναφέρεται στον Τύπο, ανήκουν σε κύκλωμα που εξαναγκάζει νεαρές γυναίκες να εκδίδονται. Η κοπέλα επιδεικνύει εξαίρετο θάρρος και μιλάει «ανοικτά» στις κάμερες για αυτό που της συνέβη, προκειμένου και άλλες γυναίκες να οπλιστούν με δύναμη, ώστε να τολμήσουν να καταγγείλουν παρόμοια περιστατικά.
• Γυναίκα χαροπαλεύει μετά από άγριο ξυλοδαρμό του συντρόφου της, γνώστη πολεμικών τεχνών, με βίαιη συμπεριφορά, την οποία εμφάνιζε εδώ και χρόνια στους τρεις προηγούμενους γάμους του.
• Γυναίκα γιατρός κακοποιείται από τον επίσης γιατρό σύζυγό της συστηματικά και παρά τις επίσημες αποδείξεις κακοποίησής της, το δικαστήριο δίνει την επιμέλεια του μικρού αγοριού της στον κακοποιητή σύζυγο, για να έχει το παιδί «αντρικό πρότυπο(!)» (άλλωστε «ένας κακοποιητής σύζυγος μπορεί να είναι καλός πατέρας, παρόλα αυτά», σύμφωνα με επιχείρημα Έλληνα Βουλευτή, προς υποστήριξη του νέου Οικογενειακού Νόμου!)
• Κορίτσι βιάζεται και κακοποιείται σεξουαλικά για τρία χρόνια από τον ιερέα πνευματικό της και, όπως αναφέρεται, πιθανά αυτή η κακοποίηση να αφορά και άλλα ανήλικα κορίτσια.
• Γυναίκα αστυνομικού κακοποιείται συστηματικά από τον σύζυγό της, καταφέρνει να το καταγγείλει, η αστυνομία κινητοποιείται και την γλυτώνει από τα χέρια του

Από την επικαιρότητα αναδύεται ένα σύνολο γεγονότων βίας με πρωταγωνιστές άτομα υπεράνω υποψίας: άντρες – σύζυγοι της διπλανής πόρτας, γόνοι καλών οικογενειών, γιατροί, ιερείς, αστυνομικοί … δράστες που, σε αρκετές των περιπτώσεων, επιδεικνύουν περισσό θράσος και αντεπιτίθενται με μηνύσεις εναντίον των θυμάτων τους που τόλμησαν να μιλήσουν, ή, εναντίον όσων τα βοηθούν.

Για άλλη μια φορά την τρομακτική ιστορία της βίας κατά των γυναικών την συνθέτουν οι συνυφασμένες με την πατριαρχία βαθειά ριζωμένες στη συλλογική συνείδηση αντιλήψεις που «δικαιολογούν» τα περιστατικά αυτά. Αντιλήψεις που αναφέρονται είτε στην κατωτερότητα των γυναικών, είτε στην ενοχοποίησή τους, ή ακόμα και στον δήθεν ιδιωτικό χαρακτήρα των κακοποιητικών πράξεων και αποτρέπουν την εμπλοκή τρίτων σε παροχή υποστήριξης. Ακόμα περισσότερο όταν τα ατομικά χαρακτηριστικά των δραστών δεν παραπέμπουν στις στερεοτυπικές αντιλήψεις περί χαμηλού εκπαιδευτικού επιπέδου, ή χαμηλής οικονομικής /κοινωνικής τάξης, ή άλλης εθνότητας  και κουλτούρας. Όσο πιο «οικείοι» μάς είναι οι δράστες, όσο πιο υψηλό το μορφωτικό/οικονομικό τους επίπεδο, τόσο περισσότερο θα απενοχοποιούνται, τόσο μεγαλύτερη «ανεκτικότητα» θα τους παρέχεται. Όλο και περισσότερο θα «απαλλάσσονται» των ευθυνών τους, επιρρίπτοντας με έμμεσο, πλην σαφή τρόπο, τις «υποψίες» στα θύματα (victim blaming). Ή θα «ψυχιατρικοποιούνται» τα αίτια, θα αναζητούνται, δηλαδή, σε ψυχολογικά προβλήματα, σε εξαρτήσεις, ή ακόμα και σε οικονομικούς λόγους που προκαλούν νεύρα, θυμό κλπ.

Όμως, στην πραγματικότητα όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν, παρά τις αφορμές.

Το βασικό αίτιο είναι η επί αιώνες χρόνια κοινωνική ανισότητα των δύο φύλων πάνω στην οποία δομούνται και οι στερεοτυπικές της αναπαραστάσεις. Ο κύριος στόχος όλων των κακοποιητών, που αποτελεί κοινό παρανομαστή των παραπάνω συμβάντων, όπως και κάθε βιασμού, έμφυλης κακοποίησης και γυναικοκτονίας, είναι ο έλεγχος των θυμάτων τους, για εξυπηρέτηση ιδίων σκοπών και συμφερόντων. Μέσα από την κακοποίηση των γυναικών αναιρούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα και αναπαράγονται οι κυρίαρχοι πατριαρχικοί θεσμοί και δομές.

Η υποστήριξή μας στα θύματα με κάθε τρόπο, ατομικό ή / και συλλογικό / κινηματικό και η εκπαίδευση / ευαισθητοποίηση των παιδιών, αλλά και όλης της κοινωνίας σε συμπεριφορές μη βίας, θα αποτρέψουν και θα περιορίσουν τις πράξεις κακοποίησης των γυναικών και θα αναδείξουν την ανάγκη για ισότητα και αξιοπρέπεια όλων των ανθρώπων, ανεξαρτήτως φύλου, ή άλλης κοινωνικής διαφοράς