Γυναικοκτονία είναι…

Γυναικοκτονία είναι…

ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ … ΟΧΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΡΑΜΑ

Στη μνήμη του νέου θύματος της πατριαρχικής βίας.

Στην Στρατονίκη Χαλκιδικής, στο παιδικό δωμάτιο ήταν η 39χρονη γυναίκα – θύμα

με το 8χρονο παιδί της (το άλλο παιδί στη γιαγιά),

όταν τη δολοφόνησε ο 36χρονος σύζυγός της,

ο οποίος μετά αυτοκτόνησε.

 

Κάποια ΜΜΕ επικαλέσθηκαν οικογενειακό δράμα, ανέφεραν μαρτυρίες από γείτονες για φασαρίες και φωνές που ακούγονταν συχνά από το σπίτι … αλλά κανείς τους, έλεγαν, δεν ήξερε γιατί, τι και πώς … κανείς τους δεν έκανε μια καταγγελία … μικρή, κλειστή κοινωνία…  και η πατριαρχία να βάζει αόρατους απαγορευτικούς φραγμούς στην αλληλεγγύη

 

Όμως, όχι, δεν είναι οικογενειακό δράμα!

Είναι γυναικοκτονία. Είναι γυναικοκτονία, επειδή τα θύματα αποτελούν «ιδιοκτησία» του pater familias …  Επειδή οι έμφυλες ανισότητες και οι στερεοτυπικές αντιλήψεις οπλίζουν το χέρι του δράστη. Επειδή η όποια αμφισβήτηση της εξουσίας του πληρώνεται και με αίμα.

 

Η ΧΕΝ Ε μαζί με άλλες γυναικείες / φεμινιστικές οργανώσεις εξακολουθεί να ζητά να αναγνωρισθεί η γυναικοκτονία ως αυτοτελές ποινικό αδίκημα, επειδή μόνον έτσι θα φανούν τα αληθινά αίτιά της, που είναι το φύλο του θύματος.

 

Η ΧΕΝ Ε θεωρεί πως, για να προστατευθούν τα θύματα πρέπει:

 

Να ενεργοποιηθούν και να λειτουργήσουν όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί με πληρότητα και ορθότητα, η αστυνομία, τα δικαστήρια, οι κρατικές δομές προστασίας  …

Να εφαρμόζονται οι διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες για την προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών …

 

Αλλά, κυρίως, για να μη μένουμε αδρανείς και σιωπηροί μάρτυρες σε περιστατικά βίας κατά των γυναικών και των παιδιών … Είτε βρισκόμαστε σε μια μικρή, κλειστή κοινωνία …

Είτε σε μια μεγαλύτερη … Πρέπει να μπουν οι βάσεις μιας «άλλης» κουλτούρας.

Μιας κουλτούρας που θα προκύψει από την εκπαίδευση και την ευαισθητοποίηση σε θέματα έμφυλης βίας και που θα οδηγήσει στην αλληλεγγύη της κοινότητας

 

Για να υπάρξει μια συλλογική/ κοινωνική/ δημόσια προστασία για κάθε γυναίκα και για κάθε παιδί που βιώνει την «ιδιωτική» κόλαση της ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας. (Μιας βίας που το τέλος της, δυστυχώς, συχνά, επέρχεται με τον θάνατο των θυμάτων της

…)

Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, σε κάθε επίπεδο, κοινωνικό και θεσμικό, για να ανατρέψουμε τις γυναικοκτονίες και κάθε μορφή έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας.

Για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα … Για να μην επιτρέψουμε να γίνουν και άλλα παιδιά μάρτυρες της δολοφονίας των μητέρων τους από το οπλισμένο χέρι του γυναικοκτόνου πατέρα.