Διάλογος με την επικαιρότητα

Με αφορμή το βιασμό της δεκαεξάχρονης

Είναι βιασμός, όταν πρόκειται για ανήλικο άτομο που, μάλιστα, δεν μπορεί να συναινέσει, επειδή βρίσκεται σε κατάσταση μέθης.

Είναι βιασμός, ακόμα κι όταν υπάρχει προηγούμενη γνωριμία, εφόσον δεν υπάρχει ρητή συναίνεση.

Είναι βιασμός, ακόμα κι όταν το θύμα κάνει παρέα με το/τους δράστη/δράστες, εφόσον δεν υπάρχει ρητή συναίνεση.

Είναι βιασμός, ακόμα κι όταν το θύμα γνώριζε μέσω διαδικτύου τους δράστες, εφόσον δεν υπάρχει ρητή συναίνεση.

Είναι βιασμός, ανεξάρτητα από το τι φορούσε το θύμα, εφόσον δεν υπάρχει ρητή συναίνεση.

Είναι βιασμός, ανεξάρτητα από την ώρα που «κυκλοφορούσε» το θύμα, εφόσον δεν υπάρχει ρητή συναίνεση.

Είναι βιασμός, όταν δεν παρέχεται ρητά η συναίνεση για σεξουαλική πράξη.

Ανεξάρτητα από την εκδίκαση της υπόθεσης της δεκαεξάχρονης στην Πάτρα, μετά από την καταγγελία των γονέων της, θα είχε ενδιαφέρον να συζητηθεί η γενικότερη στάση που τηρείται έναντι του εγκλήματος του βιασμού, καθώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα η στάση αυτή να εμφορείται από σεξιστικές, έμφυλες προκαταλήψεις. Προκαταλήψεις που ενοχοποιούν το θύμα, φορτώνοντας το με την «ευθύνη» της πρόκλησης της πράξης του βιασμού εις βάρος του. Μια επικίνδυνη στάση και αντίληψη, που έρχεται να υπενθυμίσει, για ακόμα μια φορά, πως ο βιασμός είναι το μόνο έγκλημα, για το οποίο το θύμα, συχνά, θεωρείται ένοχο, ή τουλάχιστον, «συνένοχο» και «ύποπτο» για αυτό που του έχει συμβεί. Σε μια κοινωνία που φλερτάρει με την κουλτούρα του βιασμού, αποδίδεται μικρή ή /και μηδαμινή σημασία στην έννοια της συναίνεσης. Ωστόσο, η συναίνεση, για τις γυναικείες/φεμινιστικές οργανώσεις και τις οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και για το άρθρο 336 του νέου Ποινικού Κώδικα αποτελεί αδιαπραγμάτευτο στοιχείο και συνιστά τη βάση της σεξουαλικής αυτοδιάθεσης του κάθε ατόμου. Αποτελεί τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αποδεκτή σεξουαλική πράξη μεταξύ ενηλίκων ατόμων και στη μη αποδεκτή, δηλαδή τον βιασμό. Η συναίνεση παρέχεται με την ξεκάθαρη και ρητή κατάφαση, «Ναι», για σεξουαλική επαφή. Η «καταμέτρηση» της μικρότερης, ή μεγαλύτερης αντίστασης των θυμάτων στην άσκηση βίας, ή απειλής δεν σημαίνει αποδοχή, ή μη αποδοχή της σεξουαλικής πράξης, σημαίνει προσβολή της προσωπικότητας του ατόμου, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις η γυναίκα δεν προβάλλει αντίσταση, φοβούμενη για την ζωή της ή βρίσκεται υπό την επήρεια μέθης ή άλλων ουσιών.

Επομένως:

Είναι Βιασμός! Οποιαδήποτε μη συναινετική πράξη σεξουαλικού χαρακτήρα, πράξη βίας και ελέγχου, που βασίζεται στο φύλο, στη σεξουαλική αντικειμενοποίηση της γυναίκας και συχνά οδηγεί, λόγω της στερεοτυπικής αντιμετώπισης του συγκεκριμένου εγκλήματος, σε δευτερογενή θυματοποίησή της (Victim blaming) από τον Τύπο, τα Δικαστήρια, τα social … την κοινωνία … μια κοινωνία που μπορεί να φλερτάρει επικίνδυνα με την πατριαρχική και σεξιστική κουλτούρα…