Διάλογος με την Επικαιρότητα

Συμπαραστεκόμαστε στη Σοφία Μπεκατώρου

Η κουλτούρα της σιωπής για τα θύματα της βίας πρέπει να ανατραπεί

Δεν είναι ένοχα τα θύματα σεξουαλικής βίας, δεν είναι η ντροπή δική τους, δεν «τα ήθελαν», δεν «προκάλεσαν», δεν φταίνε … δεν φταίνε για το φύλο τους, δεν φταίνε για την εξωτερική τους εμφάνιση, για το τι φορούσαν, για το τι είπαν, για το τι έκαναν …

Ανεξάρτητα από το πλαίσιο που ασκήθηκε η σεξουαλική βία, στην οικογένεια, την παρέα, το σχολείο, το δρόμο, τον αθλητικό όμιλο, για τα θύματα εξακολουθεί να σημαίνει το ίδιο : παραβίαση της θέλησής τους, παραβίαση του σώματός τους, παραβίαση του συναισθήματός τους, παραβίαση της ψυχής τους … αλλά και ενοχή, σιωπή, ντροπή …

Είναι δύσκολο να καταγγείλεις … είναι δύσκολο να το πιστέψεις ότι συνέβη σε σένα … είναι δύσκολο να βγάλεις την αηδία από πάνω σου … να το εκλογικεύσεις … επίσης, μπορεί να διακυβεύονται πολλά : η εργασία σου, η κοινωνική σου θέση, η θλίψη των αγαπημένων σου προσώπων όταν το μάθουν, ακόμα και η εμπιστοσύνη σε σένα («μήπως τα ‘θελες;») …

Σε μια κοινωνία που τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ενοχοποιούνται, μια γυναίκα αθλήτρια, που νέο κορίτσι πριν χρόνια, βιάστηκε, τόλμησε να μιλήσει. Να μιλήσει για αυτό που είχε υποστεί και για το πώς ένοιωσε («ντροπιασμένη … βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου … Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου …»)

Για αυτό που μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε γυναίκα, σε οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε πλαίσιο. Η βία κατά των γυναικών είναι απόρροια έμφυλων ανισοτήτων και κοινωνικής εξουσίας του ενός φύλου σε βάρος του άλλου. Αναπαράγεται μέσα από την κουλτούρα της σιωπής, της ενοχής και της διαπόμπευσης των θυμάτων, αναπαράγεται με συνειδητούς και μη συνειδητούς τρόπους τόσο από θεσμούς και δομές, όπως τα ΜΜΕ, όσο και από τους απλούς ανθρώπους – θεατές, λόγω των στερεοτύπων που έχουν για τα φύλα.

Η καταγγελία ενός φαινομένου βίας, προϋποθέτει  γενναιότητα ψυχής και δύναμη, ακριβώς επειδή τα θύματα έχουν να αντιπαλέψουν με δομές και προκαταλήψεις, με συμβολισμούς και συμπεριφορές, με ενοχές και σιωπές …

Για αυτό μας κάνουν περήφανες όσες το τολμούν …

Για να πέσει φως στη σκιά, να φωτισθεί επιτέλους η σκοτεινή πλευρά της βίας που εν δυνάμει απειλεί όλες τις Σοφίες του κόσμου … !

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου