Ο μισογυνισμός πανταχού παρών …

«Sofa gate»; Καμιά έκπληξη!

Καμιά έκπληξη, επειδή το «sofa gate» είναι απλώς η απόδειξη, είναι ο κανόνας, είναι η ισχύουσα πραγματικότητα: ανεξάρτητα από τα αξιώματα, τις κοινωνικές τάξεις και τις χώρες, η κουλτούρα του μισογυνισμού (και της ανοχής της) είναι παρούσα. Το «sofa gate» μας απέδειξε πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν είναι εντέλει δεδομένο.

Η υποτίμηση των γυναικών, λόγω του φύλου τους θεωρείται μια … «παλιά» αντίληψη ή / και συμπεριφορά ή στάση ζωής, αλλά επανέρχεται στο προσκήνιο του «σήμερα» ξανά και ξανά.

Και δεν αναφερόμαστε στη χώρα που συστηματικά καταπατά τα δικαιώματα των γυναικών (και κάθε ανθρώπινο δικαίωμα) στη χώρα που κλείνει τα μάτια μπροστά στις χιλιάδες γυναικοκτονίες, τη χώρα που δεν αποδέχεται την έννοια και την πραγματικότητα της ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας, τη χώρα που η πατριαρχική κουλτούρα δολοφονεί ανθρώπους και παιδιά … αναφερόμαστε στις «χώρες του Διαφωτισμού», στα δικά μας κράτη όπου η πραγματική ισότητα είναι ακόμα μακριά.

Με αφορμή το «sofa gate», ας θυμηθούμε το «glass ceiling», ας θυμηθούμε πως η άνοδος των γυναικών στην ηγεσία δεν είναι αυτονόητη, ούτε εύκολη, εφόσον οι γυναίκες εκκινούν από διαφορετική θέση στον αγώνα δρόμου για την επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση. Η κούρσα ζωής των γυναικών συναντά εμπόδια: τον άνισο καταμερισμό των ευθυνών στο σπίτι και την οικογένεια, τις πατριαρχικές απαξιωτικές αντιλήψεις για το φύλο τους, τη μη ενθαρρυντική στάση από το περιβάλλον τους. Και τα εμπόδια πολλαπλασιάζονται όταν ο αγώνας εκκινεί από χαμηλότερες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις. Ή όταν ξεκινά από ένα παρελθόν ενδοοικογενειακής / έμφυλης βίας που κόβει τα φτερά κάθε ξεκινήματος.

Η υποεκπροσώπηση των γυναικών στα κλιμάκια της επαγγελματικής και πολιτικής ιεραρχίας, ο αποκλεισμός τους και η περιθωριοποίησή τους μας δείχνει ότι η ισότητα συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο και στην Ευρώπη του Διαφωτισμού, παρά τις όποιες κατακτήσεις και τα θετικά μέτρα των ποσοστώσεων, ή τις εκστρατείες ευαισθητοποίησης για το ζήτημα.

Σε χώρες όπως η Τουρκία είναι προφανές πως η πολιτική περιθωριοποίησης και υποεκπροσώπησης των γυναικών σε όργανα λήψης αποφάσεων και δομές πολιτικής εξουσίας είναι ακόμα πιο έντονη. Μια πολιτική που όχι μόνο δεν διστάζει να αφήσει όρθια και μέτρα μακριά την πρόεδρο της Κομισιόν λόγω του φύλου της, αλλά και αποδέχεται την έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία, ως κάτι το αυτονόητο.

Από την άλλη, η στάση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που έμεινε απλός θεατής στο συμβάν, είναι, τουλάχιστον, αντιφατική, αν όχι τραγελαφική, αφού, ενώ πηγαίνει να υποστηρίξει τα δικαιώματα των γυναικών της Τουρκίας και την επαναφορά της Σύμβασης για την ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία, στην πράξη εφαρμόζει τους ηθικούς, τυπικούς και άτυπους Νόμους της πατριαρχίας, ακυρώνοντας το λόγο και τη σημασία της συγκεκριμένης συνάντησης!

Μήπως η στάση αυτή ενός (υψηλού) στελέχους στην πολιτική ιεραρχία της Ευρώπης του Διαφωτισμού πρέπει να μας εκπλήσσει; Από ό,τι μας δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, της θέσης των γυναικών στην ιεραρχία των ευρωπαϊκών κρατών, όχι, ούτε αυτή πρέπει να μας εκπλήσσει, εφόσον και εδώ επικρατούν οι άτυποι Νόμοι της πατριαρχίας.

«Sofa gate»; Καμιά έκπληξη λοιπόν!

«Sofa gate»; Μια ακόμα υπενθύμιση ότι ο αγώνας για την ισότητα των δύο φύλων συνεχίζεται …

… ένθεν και ένθεν

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Σύμβαση Κωνσταντινούπολης : πίσω ολοταχώς στην πατριαρχία! στην Τουρκία και όχι μόνο …

Η αύξηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας παγκόσμια φέρνει στο προσκήνιο την αναγκαιότητα της Σύμβασης, ωστόσο η Σύμβαση καταργείται. Καταργείται στην Τουρκία και όχι μόνο. Καταργείται και στη χώρα μας με το νέο Σχέδιο Νόμου για την Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια

Η ανησυχητική αύξηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας στη διάρκεια της  καραντίνας, σε παγκόσμια επίπεδο, γίνεται ακόμα πιο δραματική με την απόσυρση της Τουρκίας από την Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, γνωστής ως «Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης». Πρόκειται για μια διεθνή σύμβαση που υποχρεώνει τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να καταρτίζουν νομοθεσία για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, την ενδοοικογενειακή βία και τις γυναικοκτονίες. Οι γυναίκες και τα παιδιά αποτελούν την πλειοψηφία των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας.

Ο Γ. Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες έκανε έκκληση να περιοριστεί η βία στα σπίτια, στο χώρο δηλαδή που οι άνθρωποι πρέπει να νοιώθουν ασφαλείς και να προστατεύονται και όχι να αποτελεί παγίδα για τις γυναίκες και τα παιδιά. Όσο τα κρούσματα αυξάνονται, όσο η οικονομική και κοινωνική πίεση και ο φόβος για τον ιό μεγαλώνουν, τόσο δυστυχώς αυξάνονται η βία σε βάρος των γυναικών, η ενδοοικογενειακή βία και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η επιδείνωση της βίας κατά των γυναικών πρέπει να οδηγήσει τις κυβερνήσεις των χωρών να αναπτύξουν δράσεις ευαισθητοποίησης και λήψης κατάλληλων μέτρων για την καταπολέμησή της και όχι να τις οδηγήσει στην απόσυρση βασικών νομικών διατάξεων για την καταπολέμησή της, όπως έκανε η Τουρκία. Μια καταδικαστέα απόφαση που στέλνει ένα «επικίνδυνο μήνυμα σε όλο τον κόσμο», σύμφωνα με τον Ύπατο Εκπρόσωπο της Ε.Ε Ζοζέπ Μπορέλ, καθώς «οι γυναίκες αξίζουν ένα ισχυρό νομικό πλαίσιο για την προστασία τους» σύμφωνα με την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν.

Ανησυχητική όμως είναι και η προώθηση του Νέου Οικογενειακού Νομοσχέδιου για τη χώρα μας που εμμέσως πλην σαφώς καταργεί άρθρα της Σύμβασης

Η ΧΕΝ στήριξε την κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και με την συμβολή της στην Επιτροπή των γυναικείων οργανώσεων και με τη συλλογή 15.000 υπογραφών, από δεκατρείς Περιφέρειες της χώρας τις οποίες επέδωσε η πρώην Πρόεδρος της ΧΕΝ Ελλάδος στον Πρόεδρο της Βουλής (7 Μαρτίου 2018) μία ημέρα πριν την επικύρωσή της από το ελληνικό κοινοβούλιο

Για την ΧΕΝ, ως μέλος της παγκόσμιας κοινότητας, της παγκόσμιας XEN, που εκπροσωπεί 25  εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον πλανήτη, η Σύμβαση αποτελεί ένα άρτιο εργαλείο, που εξαλείφει αναχρονιστικές αντιλήψεις, μέσω της αντικατάστασης ή βελτίωσης των νομικών διατάξεων.

Για αυτό δηλώνουμε πως η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης κινδυνεύει να καταργηθεί και στη χώρα μας με το Νομοσχέδιο για το οικογενειακό δίκαιο που τίθεται σε Διαβούλευση :

Το Νομοσχέδιο αυτό ανατρέπει την έννοια της Ισότητας μεταξύ των δύο φύλων, όσο και την έννοια της παιδοκεντρικότητας, εφόσον παραβιάζει το συμφέρον του παιδιού παραβιάζει βασικές αρχές του Συντάγματος και του διεθνούς δικαίου για τα δικαιώματα του παιδιού και ενθαρρύνει την ενδοοικογενειακή βία

Πιο συγκεκριμένα

Παραβιάζονται τα δικαιώματα παιδιών και μητέρων που κακοποιούνται από τον πατέρα- σύζυγο, τον οποίο θα υποχρεώνονται να τον συναντούν επί χρόνια μέχρι να καταστούν αμετάκλητες οι  δικαστικές αποφάσεις, δηλαδή μετά από 9-10 χρόνια!!! Βάσει της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, ο κακοποιητής γονιός θα μπορεί να βλέπει κανονικά το παιδί και ο γονιός που προσπαθεί να το προστατεύσει θα οδηγείται στα Δικαστήριο με την κατηγορία ότι «αποξενώνει» το παιδί από τον έτερο γονιό, αντιστρέφοντας κάθε έννοια Δικαίου.

Το νομοσχέδιο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα και το γράμμα της Διεθνούς Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης διότι δεν προστατεύονται τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας ούτε προλαμβάνεται κάθε μορφή βίας σε βάρος των γυναικών και των παιδιών. Αντί να καταργηθούν νόμοι και πρακτικές που προωθούν τη βία κατά των γυναικών, την ενδοοικογενειακή βία και τις διακρίσεις λόγω φύλου, δημιουργούν Νόμους που υποτιμούν τις γυναίκες, καταργούν την ισότητα στην οικογένεια και ευνοούν την βία σε βάρος γυναικών και παιδιών από τους κακοποιητές γονείς

Αντί να συνεργαστεί το κράτος με τις γυναικείες οργανώσεις για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τις μορφές ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος γυναικών και παιδιών, σε σχέση με το προωθούμενο Νομοσχέδιο, δεν συνομίλησε καν μαζί τους

Με το Άρθρο 31 της Σύμβασης πρέπει να λαμβάνονται όλα τα νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψη τα κρούσματα βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. Πρέπει να λαμβάνονται  τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η άσκηση οποιονδήποτε δικαιωμάτων ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την προστασία του θύματος ή των παιδιών.  Το προωθούμενο Σχέδιο Νόμου αποτελεί κατάφωρη και άμεση παραβίαση του συγκεκριμένου άρθρου, καθώς οι δικαστικοί λειτουργοί υποχρεώνονται να εφαρμόσουν την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, μέχρι να καταστεί αμετάκλητη η καταδικαστική απόφαση και επιτρέποντας την συνύπαρξη με τον κακοποιητή γονιό για σειρά ετών μέχρι να βγει η απόφαση του δικαστηρίου. Παραβιάζονται άμεσα τα ύψιστα συμφέροντα του παιδιού που σύμφωνα με το Άρθρο 45 της Σύμβασης πρέπει να αποσυρθούν τα όποια γονεϊκά δικαιώματα σε περίπτωση παραβίασης των δικαιωμάτων του παιδιού από τον κακοποιητή γονέα

Η ΧΕΝ ως μία από τις παλαιότερες γυναικείες οργανώσεις αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο της οπισθοχώρησης στην πατριαρχία, διαμαρτύρεται για την κατάργηση της Σύμβασης στην Τουρκία αλλά και για την επικείμενη κατάργησή της στη χώρα μας, που θα σημάνει την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, γυναικών και παιδιών

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ηθοποιός σημαίνει Φως …

Και όταν πέφτει το σκοτάδι, το Φως γίνεται σκιά …

Και κρύβει το μύθο, τα φανταχτερά χρώματα και τα λαμπιόνια …

Κρύβει τους εφιάλτες για το παρά τη θέλησή τους  άγγιγμα στο σώμα (που δεν είναι μέρος του σεναρίου …)

Κρύβει τις ενοχές για τις προσβλητικές λέξεις και τα εξευτελιστικά βλέμματα και αγγίγματα…

Κρύβει τις σιωπές για τον διασυρμό της προσωπικότητας …

Κρύβει τα δάκρυα, το φόβο, τον πνιγμένο θυμό της «θεατρίνας»

Πραγματικά δάκρυα και ενοχές όχι σκηνοθετημένα …

Πραγματική υποταγή σε μια πραγματική σκηνή στο παρασκήνιο της ζωής και του θεάτρου

Γιατί στη φαντασιακή προβολή των πατριαρχικών στερεοτύπων η θεατρίνα «τα θέλει»… πολύ περισσότερο από κάθε άλλη γυναίκα (μιας και όλες οι γυναίκες είναι ένοχες, όταν τις βιάζουν ή τις παρενοχλούν,  όλες «τα θέλουν», όλες «προκαλούν»  ) …

Η θεατρίνα όμως εκτίθεται και προκαλεί … το σώμα της σε δημόσια θέα, δύσκολα αποκτά «Ιδιωτικότητα» … με λιγότερους «ενδοιασμούς» οδηγεί στη σύλησή του …

Η θεατρίνα η εύκολη, η θεατρίνα η πόρνη …

Τα πατριαρχικά στερεότυπα, οι σεξιστικές συμπεριφορές αναπαράγονται ανεμπόδιστα στο παρασκήνιο και τα καμαρίνια…

Ο φόβος και οι ενοχές κλείνουν τα στόματα … Η κοινωνία που δείχνει με το δάκτυλο και που ρωτά «γιατί τώρα;» αποθρασύνει ακόμα περισσότερο τους ήδη θρασείς κακοποιητές…

Και όσο τα θύματα μπαίνουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, τόσο οι δράστες συνεχίζουν … χωρίς συνέπειες, χωρίς τιμωρία.

Ηθοποιός σημαίνει Φως …

Και όταν πέφτει το σκοτάδι, το Φως γίνεται σκιά …

Αλλά όταν ανοίγουν τα στόματα,

Όταν παύουμε να ρωτάμε «γιατί τώρα;»…

Όταν ανοίγει η αγκαλιά της αλληλεγγύης στα θύματα…

Όταν ανατρέπονται τα παγιωμένα δεδομένα των έμφυλων ανισοτήτων …

Τότε …  στον καλλιτεχνικό χώρο θα πέσει Φως στη σκιά … Φως στη σκηνή …

Ένα φως τόσο δυνατό που θα φωτίζει και τα παρασκήνια …

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Συμπαραστεκόμαστε στη Σοφία Μπεκατώρου

Η κουλτούρα της σιωπής για τα θύματα της βίας πρέπει να ανατραπεί

Δεν είναι ένοχα τα θύματα σεξουαλικής βίας, δεν είναι η ντροπή δική τους, δεν «τα ήθελαν», δεν «προκάλεσαν», δεν φταίνε … δεν φταίνε για το φύλο τους, δεν φταίνε για την εξωτερική τους εμφάνιση, για το τι φορούσαν, για το τι είπαν, για το τι έκαναν …

Ανεξάρτητα από το πλαίσιο που ασκήθηκε η σεξουαλική βία, στην οικογένεια, την παρέα, το σχολείο, το δρόμο, τον αθλητικό όμιλο, για τα θύματα εξακολουθεί να σημαίνει το ίδιο : παραβίαση της θέλησής τους, παραβίαση του σώματός τους, παραβίαση του συναισθήματός τους, παραβίαση της ψυχής τους … αλλά και ενοχή, σιωπή, ντροπή …

Είναι δύσκολο να καταγγείλεις … είναι δύσκολο να το πιστέψεις ότι συνέβη σε σένα … είναι δύσκολο να βγάλεις την αηδία από πάνω σου … να το εκλογικεύσεις … επίσης, μπορεί να διακυβεύονται πολλά : η εργασία σου, η κοινωνική σου θέση, η θλίψη των αγαπημένων σου προσώπων όταν το μάθουν, ακόμα και η εμπιστοσύνη σε σένα («μήπως τα ‘θελες;») …

Σε μια κοινωνία που τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ενοχοποιούνται, μια γυναίκα αθλήτρια, που νέο κορίτσι πριν χρόνια, βιάστηκε, τόλμησε να μιλήσει. Να μιλήσει για αυτό που είχε υποστεί και για το πώς ένοιωσε («ντροπιασμένη … βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου … Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου …»)

Για αυτό που μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε γυναίκα, σε οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε πλαίσιο. Η βία κατά των γυναικών είναι απόρροια έμφυλων ανισοτήτων και κοινωνικής εξουσίας του ενός φύλου σε βάρος του άλλου. Αναπαράγεται μέσα από την κουλτούρα της σιωπής, της ενοχής και της διαπόμπευσης των θυμάτων, αναπαράγεται με συνειδητούς και μη συνειδητούς τρόπους τόσο από θεσμούς και δομές, όπως τα ΜΜΕ, όσο και από τους απλούς ανθρώπους – θεατές, λόγω των στερεοτύπων που έχουν για τα φύλα.

Η καταγγελία ενός φαινομένου βίας, προϋποθέτει  γενναιότητα ψυχής και δύναμη, ακριβώς επειδή τα θύματα έχουν να αντιπαλέψουν με δομές και προκαταλήψεις, με συμβολισμούς και συμπεριφορές, με ενοχές και σιωπές …

Για αυτό μας κάνουν περήφανες όσες το τολμούν …

Για να πέσει φως στη σκιά, να φωτισθεί επιτέλους η σκοτεινή πλευρά της βίας που εν δυνάμει απειλεί όλες τις Σοφίες του κόσμου … !

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο Ιταλικός Νόμος  προστατεύει τα παιδιά που αφήνει πίσω της μια γυναικοκτονία

Στην Ιταλία έχει θεσπισθεί Νόμος για τα ανήλικα ή ενήλικα παιδιά που ορφάνεψαν, λόγω γυναικοκτονίας.

Μεταξύ του 2000 και του 2015, περίπου 1600 ανήλικα και ενήλικα παιδιά ορφάνεψαν από την ενδοοικογενειακή βία στην Ιταλία. Το σχετικό νομοσχέδιο συντάχθηκε από την δικηγόρο Anna Maria Busia, μετά από την εμπειρία που είχε με σχετική υπόθεση (για είκοσι έτη) οπότε και συνειδητοποίησε το κενό στο νομικό τους σύστημα, το οποίο επικεντρωνόταν στον δράστη του εγκλήματος, με την τιμωρία τους και την καταδίκη του, αλλά όχι στην προστασία των θυμάτων. Τον Ιανουάριο 2018, η Ιταλία έγινε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη και μια από τις πρώτες στον κόσμο που ψήφισαν μοναδικό νόμο για υποτροφίες, νομική και οικονομική βοήθεια, για κάλυψη ιατρικών και ψυχολογικών αναγκών, που λαμβάνει υπόψη σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής των ιδιαίτερων αυτών ορφανών παρέχοντας τους, επίσης :

• υποστήριξη σε αστικές διαδικασίες
• δωρεάν θεραπείες
• οικονομική βοήθεια για την εκπαίδευσή τους
• βοήθεια για την ένταξη στην αγορά εργασίας

Παράλληλα, διασφαλίζει ότι θα παραλάβουν την κληρονομιά τους (ιδιοκτησία και κρατική σύνταξη) αποτρέποντας τον δράστη – αν είναι ο σύζυγος – να λάβει τη σύνταξη του θύματος. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στα ενήλικα ορφανά να αλλάξουν το επίθετό τους, για όσα έχουν το όνομα του πατέρα που δολοφόνησε τη μητέρα τους.

Αυτός ο Νόμος θα μπορούσε να υιοθετηθεί και να λειτουργήσει ως μοντέλο και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, με τις ανάλογες, βέβαια, προσαρμογές στο εσωτερικό δίκαιο της κάθε μιας, ιδιαίτερα τώρα με την αύξηση των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, λόγω της καραντίνας.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΗΓΕΣΙΑ

Η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος στις ΗΠΑ

Αν και οι  γυναίκες συγκεντρώνονται, κυρίως, σε επαγγέλματα, που «προσιδιάζουν» στο φύλο τους (οριζόντιος επαγγελματικός διαχωρισμός) και λιγότερο σε μη παραδοσιακούς, για το φύλο, επαγγελματικούς χώρους, ωστόσο, ακόμα και στα λεγόμενα «γυναικεία» επαγγέλματα, όπου συγκεντρώνονται περισσότερες γυναίκες, την πλειοψηφία των διευθυντικών θέσεων και των υψηλόβαθμων στελεχών την αποτελούν άντρες (κάθετος επαγγελματικός διαχωρισμός). Έτσι, δημιουργείται ένα «αντρικό πρότυπο» ηγεσίας, με κανόνες και συμπεριφορές που υιοθετούνται άτυπα μεν, αναπαράγονται στην καθημερινότητα των δύο φύλων δε.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναίκες που βρίσκονται στο χώρο της πολιτικής, όπου και εκεί αντιμετωπίζουν εμπόδια και δυσκολίες ανέλιξης, όχι μόνο λόγω των έμφυλων κυρίαρχων κοινωνικών στερεοτύπων, αλλά και της επιπλέον ενασχόλησής τους με τις ενδοοικιακές μη αμειβόμενες εργασίες και υπηρεσίες φροντίδας.

Οι γυναίκες βουλευτές, υπουργοί και πρωθυπουργοί, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, αρχηγοί καρτών, πρόεδροι και αντιπρόεδροι εθνών κατέχουν πολύ λιγότερες θέσεις, συγκριτικά με τους άντρες, παγκοσμίως, παρά την ολοένα και αυξανόμενη ενεργή συμμετοχή τους στην πολιτική σκηνή (κόμματα, συλλόγους, οργανώσεις, κινήματα).

Είναι σημαντικό επομένως για τις νεότερες γενιές να υπάρχουν γυναίκες στην κεφαλή της πολιτικής σκηνής, ώστε να γίνεται αντιληπτή η ισότητα και στην πράξη. Είναι σημαντικό που στην Ελλάδα υπάρχει γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας και στις τελευταίες εκλογές των ΗΠΑ γυναίκα αντιπρόεδρος. Σημαντικό να προωθούνται στα κορίτσια και τα αγόρια πρότυπα ενεργών στη δημόσια σφαίρα γυναικών, ανθρώπων ικανών, ανεξαρτήτως του φύλου τους. Είναι σημαντικό η κριτική που ασκείται στους ηγέτες να σχετίζεται με το έργο τους (καλό ή κακό) και όχι με το φύλο τους.

Η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, εκτός από το ότι είναι γυναίκα, έχει και ένα επιπλέον «πρόσημο» : είναι και έγχρωμη (ήταν και η δεύτερη γυναίκα έγχρωμη γερουσιαστής, από το 2016) σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για τα δικαιώματα των έγχρωμων στις ΗΠΑ. Διττός, επομένως, ο συμβολισμός με την άνοδο της Καμάλα Χάρις στην εξουσία : ράπισμα τόσο εναντίον του σεξισμού και της έμφυλης ανισότητας, όσο και εναντίον του ρατσισμού και της φυλετικής ανισότητας.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το αν θα συμφωνήσει κανείς με το ρόλο της στην πολιτική σκηνή, ένα είναι βέβαιο : η παρουσία της σε αυτήν καταρρίπτει στην πράξη τα στερεότυπα κάθε μορφής.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Η Ισότητα των Φύλων στην Ελλάδα

Σύμφωνα με τις τελευταίες μετρήσεις για τον Δείκτη Ισότητας των Φύλων, από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων (EIGE) η ΕΕ, με βαθμολογία 67,9 στα 100, απέχει τουλάχιστον 60 χρόνια από την επίτευξη της πλήρους ισότητας των φύλων, ενώ η Ελλάδα (με την Ουγγαρία και τη Ρουμανία) βρίσκονται στις τελευταίες θέσεις.

Παρά τα βήματα ισότητας που έχουν γίνει, οι δομικές ανισότητες με την αναπαραγωγή των στερεοτύπων εξακολουθούν να εμποδίζουν την πλήρη ισότητα των φύλων και ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες με την υγειονομική κρίση, τα εμπόδια φαίνεται ότι έχουν αυξηθεί.

Ο παραδοσιακός διαχωρισμός των εργασιών στην οικογένεια είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στην ισότητα και ακολουθεί και ο αντίστοιχος διαχωρισμός στην εξωοικιακή εργασία, στα πλαίσια της Αγοράς.

Έτσι, οι γυναίκες συγκεντρώνονται σε τομείς «οικείους» προς τις δεξιότητές τους (τις οποίες έχουν αναπτύξει σύμφωνα με την κοινωνικοποίησή τους) και που αποτελούν «προέκταση» του ρόλου τους στο σπίτι ως συζύγων, μητέρων κλπ.: Οι τομείς αυτοί είναι οι υπηρεσίες παροχής φροντίδας (μαιευτική, νοσηλευτική …) η εκπαίδευση (δημόσια και ιδιωτική) ο τριτογενής τομέας γενικότερα (καταστήματα, γραμματειακή υποστήριξη …).

Πρόκειται για χώρους εργασίας, που, στις περισσότερες περιπτώσεις, έχουν  μικρή έως καθόλου δυνατότητα εξέλιξης και χαμηλές απολαβές, κυρίως, στον ιδιωτικό τομέα. Και, παρά την εδώ και έναν αιώνα συνεχή παρουσία γυναικών στην εξωοικιακή εργασία, ο μισθός τους εξακολουθεί να θεωρείται «βοηθητικός» και η βασική τους «αποστολή» εξακολουθεί να επικεντρώνεται στην ιδιωτική σφαίρα.

Σύμφωνα δε με τα ευρήματα του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων, ακόμα και η διαδικτυακή εργασία αναπαράγει παραδοσιακές ανισότητες μεταξύ των φύλων και το χάσμα στις αμοιβές, καθώς οι γυναίκες εργάζονται σε χρονοβόρες και ελάχιστα αμειβόμενες εργασίες (μεταφράσεις ή οικιακές υπηρεσίες)

Οι γυναίκες στην πλειοψηφία τους υπολείπονται σε ικανοποιητικά αμειβόμενη εργασία, υπολείπονται σε ελεύθερο για τον εαυτό τους χρόνο και φαίνεται ότι άντρες και γυναίκες αντιμετωπίζουν μεν μια κοινή νέα πραγματικότητα με την υγειονομική κρίση, αλλά οι επιπτώσεις της, διαφοροποιούν τις ήδη επιβαρυμένες συνθήκες ζωής και τις ανισότητες σε βάρος των γυναικών εφόσον:

Αυτές εξακολουθούν να επιφορτίζονται με εργασίες της οικιακής σφαίρας

Αυτές εξακολουθούν να υφίστανται τις ακόμα χειρότερες συνθήκες εργασίας.

Αυτές εξακολουθούν να υπό – εκπροσωπούνται στη δημόσια σφαίρα, σε διοικητικές θέσεις και σε υψηλά πόστα

Αυτές εξακολουθούν να αποτελούν, στην πλειοψηφία τους, τα θύματα της ενδοοικογενειακής βίας.

Το Σύνταγμα στην Ελλάδα και το εν γένει θεσμικό πλαίσιο έχει κατοχυρώσει την Ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, αλλά η καθημερινή πραγματικότητα, εντέλει, την ανατρέπει.

Και αυτή η καθημερινότητα είναι που καταγράφεται στα δεδομένα των στατιστικών.

Μπορούμε να την αλλάξουμε;

Είναι μια πρόκληση η αλλαγή για το ισχύον αξιακό σύστημα των έμφυλων ανισοτήτων, αλλά και μια πρόσκληση για όλους και όλες -κυρίως τις νεότερες γενιές- στον αγώνα για την ανατροπή των αδικιών που γίνονται στους ανθρώπους λόγω του φύλου τους.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον

Έμφυλης βίας συνέχεια … οι δίκες μάς θυμίζουν …

Οι δίκες για τα θύματα επαναφέρουν με τραγικό τρόπο στη μνήμη μας πόσο σημαντικό, εντέλει, ρόλο παίζει το κοινωνικό φύλο ενός ανθρώπινου όντος για την επιβίωσή του, ή / και για τη σωματική του ακεραιότητα, σε μια πατριαρχική / σεξιστική κοινωνία.

Δεν έχει σημασία αν είσαι επιστήμονας, ή, φοιτήτρια,

Δεν έχει σημασία η ηλικία σου,

Δεν έχει σημασία τι φοράς, πώς το φοράς

Δεν έχει σημασία η ώρα που κυκλοφορείς, πρωί ή βράδυ,

Δεν έχει σημασία το μυαλό ή η ψυχή σου, η ποιότητά σου σαν ανθρώπου,

Ανά πάσα στιγμή μπορεί να εξοντωθείς, ψυχικά, συναισθηματικά, ή, φυσικά, σωματικά.

Γιατί το μόνο που πραγματικά έχει σημασία και απειλεί τη ζωή σου είναι το κοινωνικό σου φύλο.

Το ότι είσαι γυναίκα σε βάζει αυτόματα σε θέση «άμυνας» : καλείσαι να «αντιμετωπίσεις» στερεοτυπικές συμπεριφορές και αντιλήψεις που σε θεωρούν σεξουαλικό αντικείμενο … συμπεριφορές και αντιλήψεις που σε θεωρούν ανάξια να ζεις … που σε θεωρούν κατώτερη …  σε βλέπουν ως δαίμονα …  Συμπεριφορές και αντιλήψεις που σε θεωρούν καθόλα «ένοχη» και άξια κάθε μορφής «τιμωρίας», ακόμα και όταν είσαι το θύμα.

Η δίκη που γίνεται αυτές τις μέρες μάς υπενθυμίζει, μεταξύ άλλων, την θλιβερή συνέπεια του να είσαι γυναίκα

Και αυτό δεν θα σταματήσει, όσο παραδειγματικά και να τιμωρηθούν βιαστές και δολοφόνοι φοιτητριών και καθηγητριών (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν χρειάζεται να εφαρμοσθεί η αυστηρότερη των ποινών για τέτοια εγκλήματα) δεν θα σταματήσει να υπάρχει, παρά μόνο αν σταματήσουν να (ανά- ) παράγονται οι θανατηφόρες και απαξιωτικές έμφυλες αντιλήψεις, ανά τον κόσμο (εδώ και αιώνες).

Αν θα σταματήσουμε να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με σεξιστικές αντιλήψεις,

Αν θα αρχίσουμε να εφαρμόζουμε πραγματικά την έμφυλη ισότητα,

Αν κοινωνικοποιούνται τα παιδιά μας, κορίτσια και αγόρια, αποδοκιμάζοντας κάθε ανισότητα,

Αν αφήνονται στην ομορφιά της ενσυναίσθησης του ενός για τον άλλο,

Πολιτεία, σχολεία, οικογένειες και κοινωνία, ο καθένας μας ξεχωριστά στην καθημερινότητά μας.

Τότε μόνον θα σταματήσουν να υπάρχουν θύτες και θύματα,

Για να μην θρηνούμε αύριο κάποια άλλη Ελένη ή Σούζαν,

Στη μνήμη της Ελένης, της Σούζαν, όλων των θυμάτων της έμφυλης βίας

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον

Έμφυλη Διαδικτυακή βία

Οι έμφυλες ανισότητες και οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών διαχρονικές, διαταξικές και διατοπικές, εκφράζονται με διάφορες μορφές βίας, σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική, λεκτική κλπ. Μια από τις μορφές αυτές, περισσότερο «σύγχρονη» είναι και η διαδικτυακή βία.

Και αυτή με τη σειρά της διακρίνεται σε διάφορες μορφές, που ξεκινούν από σεξουαλική συστηματική παρενόχληση και μπορεί να φτάνουν μέχρι τη μη συναινετική διαρροή διαφόρων προσωπικών στοιχείων, ιδιωτικών φωτογραφιών κλπ της γυναίκας από πρώην συντρόφους της, ή, ακόμα και μέχρι απειλές για βιασμό, σωματικές επιθέσεις, δυσφήμιση στο χώρο εργασίας της ή, γενικότερα, στο κοινωνικό της περιβάλλον, από γνωστά, ή άγνωστα, σε αυτήν, πρόσωπα.

Οι δράστες των διαδικτυακών επιθέσεων, ακριβώς, όπως και αυτοί της «πραγματικής ζωής», έχοντας σαν τελικό σκοπό τους την υποταγή των γυναικών και την επίδειξη της κοινωνικής τους «δύναμης» και εξουσίας, χρησιμοποιούν σεξιστικά και προσβλητικά σχόλια, συνοδευόμενα, τις περισσότερες φορές από μηνύματα με απειλές για άσκηση σωματικής ή/και σεξουαλικής βίας, τρομοκρατώντας, με αυτόν τον τρόπο, τα θύματά τους, που, συχνά, μην βρίσκοντας άλλους τρόπους «διαφυγής», σταματούν να χρησιμοποιούν τα κοινωνικά μέσα.

Η τακτική της μη καταγγελίας επιθέσεων, απειλών κλπ ακολουθείται συχνά από τα κορίτσια και τις γυναίκες, επειδή, αν και θύματα, γνωρίζουν ότι, συχνά, αντιμετωπίζονται ως ένοχες και  θεωρούνται ότι «προκαλούν», με αποτέλεσμα η στάση τους αυτή να «ενθαρρύνει» τη δράση των κακοποιητών τους.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, η μόνη «λύση» που μπορεί να βρει ένα κορίτσι ή μια νέα γυναίκα (καθώς αυτές είναι οι κυρίως αποδέκτες της διαδικτυακής βίας) είναι η απομάκρυνση από τα κοινωνικά μέσα.

Η αποστασιοποίηση αυτή, όμως, μπορεί να οδηγήσει σε γενικότερη παθητική στάση και να αποθαρρύνει την όποια συμμετοχή τους στη δημόσια σφαίρα, καθώς και σε άλλες κοινωνικές δράσεις.

Θα πρέπει, επομένως, αφενός, να αρχίσει μια συστηματική καταγραφή και επεξεργασία της έμφυλης και σεξιστικής διαδικτυακής παρενόχλησης, από τις αρμόδιες αρχές, με σκοπό την αναγνώριση του προβλήματος, καθώς και την επαρκή θεσμική του αντιμετώπιση, αφετέρου, να υπάρξει μια ενημέρωση πάνω σ αυτό, για να ευαισθητοποιηθεί το ευρύτερο κοινό και να αναδειχθεί η πραγματικότητα που υποκρύπτεται πίσω από την έμφυλη βία :

Οι γυναίκες δεν είναι οι ένοχες, είναι τα θύματα

Οι γυναίκες και τα κορίτσια υφίστανται βία στο διαδίκτυο και αλλού, όχι επειδή «την προκαλούν», ούτε επειδή «τα θέλουν»,  αλλά, επειδή, είναι γυναίκες και κορίτσια σε μια πατριαρχικά και σεξιστικά δομημένη κοινωνία.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου)

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον

Γυναικοκτονία: ένας όρος που πρέπει να αναγνωρισθεί επίσημα

Επειδή σε πολλές χώρες της γης εξακολουθούν να βιάζονται, να κακοποιούνται και να δολοφονούνται γυναίκες και κορίτσια, λόγω του φύλου τους,

Επειδή και στην Ευρώπη -και στην Ελλάδα- μεγάλος αριθμός γυναικών εξακολουθούν να κακοποιούνται και να βιάζονται, επειδή είναι γυναίκες,

θεωρούμε πως θα πρέπει να αναγνωρισθεί ο κοινωνιολογικός όρος «γυναικοκτονία», επίσημα, προκειμένου να καταγράφονται τα «ποιοτικά στοιχεία» των δολοφονιών ή των εγκλημάτων σε βάρος των γυναικών.

Η καταγραφή (και η επεξεργασία) των ποιοτικών στοιχείων ενός εγκλήματος (γιατί, από ποιόν, με ποιόν τρόπο κ. ο. κ. ) είναι πολύτιμη βοήθεια στο να αναδειχθούν οι βαθύτερες «ρίζες» της σεξιστικής / έμφυλης βίας, που δεν είναι άλλες από το κυρίαρχο αξιακό σύστημα των ανισοτήτων μεταξύ των φύλων (αλλά και γενικότερων ανισοτήτων) το οποίο αναπαράγεται συστηματικά και διαχρονικά, σε πολλές χώρες της γης και σε διαφορετικές κοινωνικές ομάδες.

Οι αξίες, οι συμπεριφορές, οι πεποιθήσεις και οι πρακτικές που εδραιώνουν και αναπαράγουν τις ιεραρχίες και τις ανισότητες μεταξύ των δύο κοινωνικών φύλων, καθώς και τις ανισότητες και τις ιεραρχίες μεταξύ των ατόμων γενικότερα, δημιουργούν ένα τοξικό – αποδεκτό από το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, περιβάλλον, στο πλαίσιο του οποίου, κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φύλου, μπορεί να καταστεί δράστης ή θύμα.

Ωστόσο, αν και η έμφυλη βία μπορεί να επηρεάσει θεωρητικά, στον ίδιο βαθμό, γυναίκες και άνδρες, στην πραγματικότητα, πλήττει πολύ περισσότερο τις γυναίκες και τα κορίτσια.  Αν αναγνωρισθεί ο όρος γυναικοκτονία (όπως παιδοκτονία, λόγω της βαρύτητας ενός εγκλήματος σε βάρος ανήλικου) θα αναγνωρισθεί και η αιτία, η ρίζα του προβλήματος, δηλαδή, η αναπαραγωγή των έμφυλων, άνισων παγιωμένων αντιλήψεων, αλλά και των έμφυλων πρακτικών και συμπεριφορών, σε βάρος των γυναικών, από άνδρες, αλλά και, κάποιες φορές, από γυναίκες.

Οι άντρες – θύματα έμφυλων αντιλήψεων και συμπεριφορών από άλλους άντρες ή / και  από γυναίκες, «τιμωρούνται» εξίσου, όταν δεν ακολουθούν τις νόρμες που «υποδεικνύονται» για το φύλο τους, δια μέσου των πολλαπλών τρόπων / φορέων κοινωνικοποίησης, άλλοτε με περιθωριοποίηση και άλλοτε με άσκηση φυσικής ή συναισθηματικής, εις βάρος τους, βίας. Είναι και αυτοί θύματα της σεξιστικής βίας και πρέπει να αναγνωρίζονται (να καταγράφονται) ως τέτοια.

Η ποιοτική καταγραφή των εγκλημάτων σε βάρος ανθρώπων, λόγω του κοινωνικού τους φύλου, η καταγραφή των εγκλημάτων εις βάρος των γυναικών, λόγω των κυρίαρχων σεξιστικών πατριαρχικών / αντιλήψεων (περί κατωτερότητας του φύλου τους) θα ενθαρρύνει τις καταγγελίες για παρόμοια εγκλήματα.

Η γυναικοκτονία αποτελεί μια μορφή ανθρωποκτονίας αλλά τα αίτιά της ανάγονται στις διακρίσεις των δύο φύλων – και αυτό είναι σημαντικό να αναγνωρισθεί.

Το έγκλημα της γυναικοκτονίας δεν αφορά κάθε γυναίκα – θύμα, δεν αφορά το βιολογικό φύλο. Σχετίζεται με τις διακρίσεις μεταξύ των κοινωνικών φύλων, διακρίσεις που αναπτύσσονται στο πλαίσιο της κοινωνικοποίησης. Πρόκειται για διακρίσεις που εμφανίζονται στους νόμους, τους θεσμούς, τις κοινωνικές σχέσεις των ανθρώπων. Με την υιοθέτηση του όρου γυναικοκτονία, οι διακρίσεις αυτές γίνονται ορατές και κατανοητές από την ευρύτερη κοινότητα.

Η έμφυλη / σεξιστική βία, γενικότερα, όπως και η βία κατά των γυναικών, ειδικότερα, αποτελεί σχέση κυριαρχίας – υποταγής, μεταξύ των ανθρώπων, λόγω των ισχυουσών  αντιλήψεων περί «φύλου». Αποτελεί παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αποτελεί προσπάθεια παρεμπόδισης της ανάπτυξης και της ελευθερίας της προσωπικότητας των ανθρώπων. Τέλος, μπορεί να αποτελέσει ακόμα και αιτία θανάτου, ή, αναπηρίας.

Για να μην επεκταθεί περαιτέρω, για να μην θεωρείται «δεδομένη» και «δικαιολογημένη» από την ευρύτερη κοινωνία, για να καταπολεμηθεί, για να μην κοινωνικοποιούνται τα παιδιά βάσει αυτής, πρέπει να «φωτισθούν» τα αίτιά της και να αποκαλυφθούν οι λόγοι ύπαρξής της.

Η υιοθέτηση, επομένως, του όρου «γυναικοκτονία», από την πολιτεία, αλλά και του όρου «σεξιστική / έμφυλη βία, άσκηση βίας λόγω φύλου» είναι ένας τρόπος για να ανοίξει ο δρόμος προς την κατάργησή της.

Να σημειωθεί εδώ ότι η Παγκόσμια ΧΕΝ, μετά από πρόταση της ΧΕΝ Ελλάδος, έχει αποδεχτεί τον όρο και ήδη τον χρησιμοποιεί από το Νοέμβριο του 2019. Μέλη της ΧΕΝ Ελλάδος, που συμμετείχαν στο 29^ο Παγκόσμιο Συμβούλιο στο Γιοχάνεσμπουργκ της Ν. Αφρικής (17 – 22 Νοεμβρίου 2019) με θέμα «Οι νέες γυναίκες μετασχηματίζουν τις δομές ισχύος για την ισότητα των φύλων», έθεσαν προς ψήφιση την υιοθέτηση του όρου «γυναικοκτονία», η οποία έγινε αποδεκτή από το σώμα, με μεγάλη πλειοψηφία.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου)