Διάλογος με την επικαιρότητα
Η Ανάσταση της Μελέκ Ιπέκ
Η Μελέκ Ιπέκ δεν ήταν η μόνη …
Το πατριαρχικό καθεστώς της Τουρκίας οπλίζει το χέρι του συζύγου, του πατέρα, κάθε άντρα της οικογένειας που έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου απέναντι στις γυναίκες «τους». Οι γυναίκες υφίστανται κάθε μορφή βίας και εξευτελισμού, λόγω του φύλου τους : από τα σύμβολα του μισογυνισμού που εξαναγκάζονται, λόγω κουλτούρας, να φέρουν, στην ενδυμασία τους, μέχρι το ξύλο και τις κακοποιήσεις που τις οδηγούν ακόμα και στο θάνατο. Ο σεξισμός βρίσκεται στον πυρήνα των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών της Τουρκίας και αποτελεί τη βασική αιτία κακοποίησης και βιασμών των γυναικών και των κοριτσιών, οι οποίες ούτε στα Δικαστήρια δεν δικαιώνονται! (ας θυμηθούμε πως πριν μερικά χρόνια, το 2015 ένα δικαστήριο της Άγκυρας καταδίκασε μια κακοποιημένη γυναίκα να αποζημιώσει τον σύζυγό της γιατί, από το πολύ ξύλο που της έδωσε, το χέρι του πρήστηκε και γέμισε μώλωπες!) Η «ατίμωση» του ονόματος του πατέρα / συζύγου της οικογένειας από το κορίτσι ή τη γυναίκα (και σπανιότερα και από τον γιο αν δεν βγει «αρκετά άντρας»!) οδηγεί στο θάνατο. Ακόμα και για τα περιστατικά βιασμού, τα «ατιμασμένα» θύματα πρέπει να πληρώσουν με τη ζωή τους. Η πολιτική εξουσία, δια στόματος υψηλών στελεχών, προσβάλλει συστηματικά τις γυναίκες, «συμβουλεύοντάς» τες να είναι περισσότερο «σεμνές», αναφέροντας πως δεν πρέπει να υπάρχει Ισότητα μεταξύ των φύλων και υποστηρίζοντας πως ο βασικός ρόλος των γυναικών είναι η τεκνοποιία. Ως αποτέλεσμα αυτής της επιχειρηματολογίας του μισογυνισμού και του σεξισμού που αναπτύσσεται στο Δημόσιο Λόγο είναι η ενίσχυση κάθε επιθετικής, βίαιης έμφυλης ενέργειας.
Γενικότερα, παρατηρείται πως στο πλαίσιο του εξισλαμισμού των κοινωνικών και των πολιτικών θεσμών περιορίζονται καθημερινά τόσο σε τυπικό, όσο και σε άτυπο επίπεδο τα στοιχειώδη δικαιώματα των γυναικών (και τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικότερα).
Οι γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις, όπως και οι οργανώσεις υπεράσπισης των Δικαιωμάτων του Παιδιού και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εντός και εκτός της χώρας, καταδικάζουν την απόσυρση της «Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης», η οποία αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμη και πάντα επίκαιρη για την αντιμετώπιση περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, όπως αυτό της Μελέκ Ιπέκ.
Η Μελέκ Ιπέκ δεν είναι η μόνη περίπτωση γυναίκας που έχει υποστεί συστηματική βία η ίδια ή / και τα παιδιά της από τον σύζυγο, δεν είναι η μόνη περίπτωση που έχει απειληθεί με θάνατο η ίδια ή / και τα παιδιά της από τον σύζυγο, δεν είναι η μόνη περίπτωση που κανένας επίσημος θεσμός δεν την υποστήριξε την ίδια ή / και τα παιδιά της …
Είναι, όμως, από τις λίγες περιπτώσεις, ή, η μόνη περίπτωση που δικαιώθηκε για την αυτοάμυνα που ανέπτυξε απέναντι στο βίαια σύζυγό της …
Δικαιώθηκε από εκατομμύρια γυναίκες στην Τουρκία και σε όλον τον κόσμο που υφίστανται κάθε μορφή ενδοοικογενειακής βίας επειδή είναι γυναίκες και τολμούν να την αψηφήσουν και να σηκώσουν το ανάστημά τους για τις ίδιες και για τα παιδιά τους.
Η Μελέκ Ιπέκ αθωώθηκε και είναι επιτέλους ελεύθερη από κάθε μορφή βίας η ίδια και τα παιδιά της.
Ας ευχηθούμε η Ανάσταση της Μελέκ Ιπέκ να σημάνει την αναγέννηση για κάθε κακοποιημένη γυναίκα και παιδί στον κόσμο, την αναγέννηση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών σε κάθε χώρα που διέπεται από το πνεύμα του μισογυνισμού, του σεξισμού και της πατριαρχίας
Καλή Ανάσταση σε όλες και όλους !
Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.
Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.
Ο χαρακτήρας “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου
Διάλογος με την επικαιρότητα
Όταν η επίθεση γίνεται από γυναίκες σε γυναίκες
Η βία κατά των γυναικών προέρχεται κυρίως από τους άνδρες, εφόσον αποτελεί συνέπεια της κοινωνικής υπεροχής του ενός φύλου απέναντι στο άλλο. Ωστόσο, αρκετά συχνά συναντώνται και βίαιες και επιθετικές συμπεριφορές γυναικών, είτε σε βάρος άλλων γυναικών, είτε ακόμα σε βάρος και άλλων κοινωνικών ευάλωτων ομάδων όπως τα παιδιά, και τα ηλικιωμένα άτομα, παρά το γεγονός ότι, βάσει των στατιστικών στοιχείων, οι γυναίκες εγκληματούν λιγότερο από τους άνδρες.
Τα μέσα που χρησιμοποιούν σε αυτές τις περιπτώσεις θεωρούνται ως περισσότερο… «γυναικεία», επειδή δεν απαιτείται χρήση μυϊκής δύναμης. Η ρίψη καυστικού υγρού στο πρόσωπο μιας άλλης γυναίκας, όπως και η ρίψη πετρελαίου από το μπαλκόνι σε ανήλικα παιδιά αποτελούν δύο ενδεικτικές περιπτώσεις παρόμοιων μέσων που είδαν το φως της πρόσφατης επικαιρότητας.
Η επιθετική συμπεριφορά των γυναικών απέναντι σε άλλες μπορεί να αποδίδεται σε ένα μέρος στο συλλογικό υποσυνείδητο, εφόσον η ενοχοποίηση των γυναικών και των κοριτσιών αποτελεί «κοινό τόπο», καθώς θεωρούνται ότι αποτελούν την αιτία κάθε κακού («εκ γυναικός πηγάζει τα φαύλα») όσο και στην προσωπικότητα των γυναικών που επιτίθενται σε άλλες γυναίκες. Στο συλλογικό υποσυνείδητο τα κορίτσια και οι γυναίκες πρέπει να έχουν πιο «ευπρεπή» συμπεριφορά, να επιδεικνύουν περισσότερη φροντίδα για τα άτομα γύρω τους, να τα προστατεύουν, να μην τα εκθέτουν σε κάθε είδους ενόχληση, όπως επιτάσσει ο ρόλος τους ως μητέρων και συζύγων…
Τα κορίτσια που δεν έχουν («ακόμα»!) ενστερνισθεί όλα τα στοιχεία του ρόλου αυτού και δεν ανταποκρίνονται στο συγκεκριμένο έμφυλο πρότυπο συμπεριφοράς, μπορούν εύκολα να στοχοποιηθούν τόσο από άντρες, όσο και από γυναίκες και να αποτελέσουν θύματα ενεργειών «συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις».
Όσο πιο πολύ, επομένως, συνειδητοποιείται η ύπαρξη έμφυλων στερεοτύπων στις συμπεριφορές και τις σκέψεις μας, τόσο περισσότερο θα αποτρέπονται οι προσδοκίες για «συμμόρφωση» προς τους έμφυλους ρόλους (κοριτσιών και αγοριών, αντρών και γυναικών) όπως και κάθε επιθετική ενέργεια με στόχο την «συμμόρφωση» ή /και την τιμωρία, όσων ξεφεύγουν από αυτούς!
Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.
Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.
Ο χαρακτήρας “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου
Διάλογος με την επικαιρότητα
Η αναγκαιότητα της προστασίας των απόμαχων της ζωής
Στη σύγχρονη εποχή της εντατικής και συνεχούς προβολής του «νέου», τα ηλικιωμένα άτομα περιθωριοποιούνται και αποκλείονται με διάφορους τρόπους. Ο κοινωνικός αποκλεισμός τους, αφενός, σχετίζεται με τη βιολογική τους ευαλωτότητα, αφετέρου με την (μη ή / και ελλιπή) δυνατότητα συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή.
Όσο η νεότητα επιβάλλεται ως κυρίαρχη αξία, τόσο ενισχύονται οι προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και οι αρνητικές συμπεριφορές σε βάρος των ηλικιωμένων. Και παρά το γεγονός ότι αρκετά ηλικιωμένα άτομα αντιμετωπίζονται με σεβασμό και ζουν μέσα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και συμπερίληψης, δυστυχώς, άλλα αντιμετωπίζουν απαξιωτική προς το πρόσωπό τους συμπεριφορά. Συχνά αντιμετωπίζουν κοινωνικό αποκλεισμό, ακόμα και φυσική εξόντωση σε χώρους περίθαλψης, όντας ευάλωτα στις διαθέσεις και τις συμπεριφορές των «φροντιστών» τους.
Ανατριχιαστικά περιστατικά έρχονται στο φως της επικαιρότητας για ηλικιωμένα άτομα που εξαναγκάζονται να βαδίσουν προς το θάνατό τους, χωρίς να μπορούν να προστατεύσουν την ζωή τους, την σωματική τους ακεραιότητα, την πνευματική και ψυχική τους ισορροπία, την αξιοπρέπειά τους …
Άνθρωποι που πριν λίγο καιρό είχαν ακόμα αξιοπρέπεια, υπόσταση, ζούσαν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, δούλευαν, δημιουργούσαν, ένοιωθαν, μετατρέπονται σε άδεια πρόσωπα, ανενεργά σώματα, άβουλα όντα…
Και δεν είναι το θράσος, η απανθρωπιά και οι μειωμένες ενοχές του θύτη που οδηγούν στο έγκλημα, είναι η ασέβεια, η συνολικότερη απαξίωση για τους απόμαχους της ζωής, σε συνδυασμό με μια γενικότερη κοινωνική απάθεια και αδράνεια των Αρχών, που ενισχύει τις παραβατικές συμπεριφορές των επίδοξων δραστών.
Μόνον όταν αρχίσουν να «ανοίγουν στόματα», συνενώνονται ένα – ένα τα κομμάτια του παζλ και αποκαλύπτεται η αλήθεια, δικαιώνοντας τα θύματα και αποτρέποντας κάθε παρόμοια ενέργεια άλλων επίδοξων δραστών.
Η έλλειψη στερεοτύπων, η ευαισθητοποίηση, η ενσυναίσθηση ενισχύουν τη θετική στάση, σκέψη και συμπεριφορά απέναντι στα ηλικιωμένα άτομα, προλαβαίνουν βίαιες και απαξιωτικές συμπεριφορές απέναντί τους, αναδεικνύουν τη σημασία της παρουσίας τους στις σύγχρονες κοινωνίες μας και τους καταδεικνύουν ως συνδετικούς κρίκους ανάμεσα στο χθες και το σήμερα και ως σημαντικούς πυλώνες της ιστορίας της ζωής μας.
Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.
Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.
Ο χαρακτήρας “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου
Διάλογος με την επικαιρότητα
Ο μισογυνισμός πανταχού παρών …
«Sofa gate»; Καμιά έκπληξη!
Καμιά έκπληξη, επειδή το «sofa gate» είναι απλώς η απόδειξη, είναι ο κανόνας, είναι η ισχύουσα πραγματικότητα: ανεξάρτητα από τα αξιώματα, τις κοινωνικές τάξεις και τις χώρες, η κουλτούρα του μισογυνισμού (και της ανοχής της) είναι παρούσα. Το «sofa gate» μας απέδειξε πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν είναι εντέλει δεδομένο.
Η υποτίμηση των γυναικών, λόγω του φύλου τους θεωρείται μια … «παλιά» αντίληψη ή / και συμπεριφορά ή στάση ζωής, αλλά επανέρχεται στο προσκήνιο του «σήμερα» ξανά και ξανά.
Και δεν αναφερόμαστε στη χώρα που συστηματικά καταπατά τα δικαιώματα των γυναικών (και κάθε ανθρώπινο δικαίωμα) στη χώρα που κλείνει τα μάτια μπροστά στις χιλιάδες γυναικοκτονίες, τη χώρα που δεν αποδέχεται την έννοια και την πραγματικότητα της ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας, τη χώρα που η πατριαρχική κουλτούρα δολοφονεί ανθρώπους και παιδιά … αναφερόμαστε στις «χώρες του Διαφωτισμού», στα δικά μας κράτη όπου η πραγματική ισότητα είναι ακόμα μακριά.
Με αφορμή το «sofa gate», ας θυμηθούμε το «glass ceiling», ας θυμηθούμε πως η άνοδος των γυναικών στην ηγεσία δεν είναι αυτονόητη, ούτε εύκολη, εφόσον οι γυναίκες εκκινούν από διαφορετική θέση στον αγώνα δρόμου για την επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση. Η κούρσα ζωής των γυναικών συναντά εμπόδια: τον άνισο καταμερισμό των ευθυνών στο σπίτι και την οικογένεια, τις πατριαρχικές απαξιωτικές αντιλήψεις για το φύλο τους, τη μη ενθαρρυντική στάση από το περιβάλλον τους. Και τα εμπόδια πολλαπλασιάζονται όταν ο αγώνας εκκινεί από χαμηλότερες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις. Ή όταν ξεκινά από ένα παρελθόν ενδοοικογενειακής / έμφυλης βίας που κόβει τα φτερά κάθε ξεκινήματος.
Η υποεκπροσώπηση των γυναικών στα κλιμάκια της επαγγελματικής και πολιτικής ιεραρχίας, ο αποκλεισμός τους και η περιθωριοποίησή τους μας δείχνει ότι η ισότητα συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο και στην Ευρώπη του Διαφωτισμού, παρά τις όποιες κατακτήσεις και τα θετικά μέτρα των ποσοστώσεων, ή τις εκστρατείες ευαισθητοποίησης για το ζήτημα.
Σε χώρες όπως η Τουρκία είναι προφανές πως η πολιτική περιθωριοποίησης και υποεκπροσώπησης των γυναικών σε όργανα λήψης αποφάσεων και δομές πολιτικής εξουσίας είναι ακόμα πιο έντονη. Μια πολιτική που όχι μόνο δεν διστάζει να αφήσει όρθια και μέτρα μακριά την πρόεδρο της Κομισιόν λόγω του φύλου της, αλλά και αποδέχεται την έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία, ως κάτι το αυτονόητο.
Από την άλλη, η στάση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που έμεινε απλός θεατής στο συμβάν, είναι, τουλάχιστον, αντιφατική, αν όχι τραγελαφική, αφού, ενώ πηγαίνει να υποστηρίξει τα δικαιώματα των γυναικών της Τουρκίας και την επαναφορά της Σύμβασης για την ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία, στην πράξη εφαρμόζει τους ηθικούς, τυπικούς και άτυπους Νόμους της πατριαρχίας, ακυρώνοντας το λόγο και τη σημασία της συγκεκριμένης συνάντησης!
Μήπως η στάση αυτή ενός (υψηλού) στελέχους στην πολιτική ιεραρχία της Ευρώπης του Διαφωτισμού πρέπει να μας εκπλήσσει; Από ό,τι μας δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, της θέσης των γυναικών στην ιεραρχία των ευρωπαϊκών κρατών, όχι, ούτε αυτή πρέπει να μας εκπλήσσει, εφόσον και εδώ επικρατούν οι άτυποι Νόμοι της πατριαρχίας.
«Sofa gate»; Καμιά έκπληξη λοιπόν!
«Sofa gate»; Μια ακόμα υπενθύμιση ότι ο αγώνας για την ισότητα των δύο φύλων συνεχίζεται …
… ένθεν και ένθεν
Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.
Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.
Ο χαρακτήρας “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου
Παρέμβαση της Προέδρου της ΧΕΝ Ελλάδος στην διαδικτυακή εκδήλωση «Το παιδί στο επίκεντρο: οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο».
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Την Τετάρτη, 7 Απριλίου 2021, η Πρόεδρος της ΧΕΝ Ελλάδος, κ.Όλγα Γκίνη, συμμετείχε στην ανοιχτή διαδικτυακή εκδήλωση με τίτλο « Το παιδί στο επίκεντρο: οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο», την οποία διοργάνωσε το Κίνημα Αλλαγής.
Κατά την παρέμβασή της, αναφέρθηκε με σαφήνεια στα προβλήματα και τις επιπτώσεις που θα δημιουργήσει η επιχειρούμενη αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου στις ζωές χιλιάδων γυναικών και πρωτίστως παιδιών.
Εστίασε στον κίνδυνο το προτεινόμενο ΣχΝ να χρησιμοποιηθεί ως μέσο οπισθοδρόμησης της κοινωνίας σε μια πατριαρχική δομή, καθώς και να επιφέρει την ηθική, οικονομική και ψυχική εξόντωση των μητέρων που έχουν κριθεί από τα Δικαστήρια, που αποφασίζουν με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού, οτι είναι οι
κατάλληλοι γονείς να αναλάβουν την επιμέλεια των παιδιών τους.
Τόνισε ότι το ΣχΝ δεν έρχεται να καλύψει κενά της ισχύουσας νομοθεσίας ενώ έκανε λόγο και για την, με καθολικό και οριζόντιο τρόπο, διατάραξη της ζωής του παιδιού.
Δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην μέχρι τώρα συμβολή της Οργάνωσης με τη συμμετοχή της στην ιστορική αναμόρφωση του Οικογενειακού Δικαίου του 1983, με την πανελλήνια καμπάνια της για την επικύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, αλλά και με τη συμμετοχή της στην «Επιτροπή για το Οικογενειακό Δίκαιο και τη Συναινετική Συνεπιμέλεια». Ιδιαίτερα για την Επιτροπή των γυναικείων οργανώσεων έκανε λόγο για τον κοινό σκοπό – το συμφέρον του παιδιού – που ενώνει ετερόκλητες μεταξύ τους συλλογικότητες.
Τέλος, εξέφρασε τη σαφή αντίθεση της Οργάνωσης στο προτεινόμενο ΣχΝ, το οποίο εκ προοιμίου θεωρεί ότι οι γυναίκες είναι υπεύθυνες για τη λεγόμενη «γονεϊκή αποξένωση» και έχουν μέλημα τη χειραγώγηση των παιδιών τους και το κυνήγι της διατροφής, η ψήφιση του οποίου θα έχει ως αποτέλεσμα μια ακόμη κοινωνική αδικία και μια ακόμη έμφυλη διάκριση κατά των γυναικών.
Πατήστε στον σύνδεσμο που ακολουθεί για να παρακολουθήσετε τη συζήτηση
https://www.facebook.com/kinimallagis/videos/242176254317224