Έτος: 2021

Πόσο πάει ; Δεν πάει άλλο 

Πόσο πάει το βιασμένο από τον πατέρα κορίτσι που βιώνει την «αγκαλιά» του «προστάτη» αστυνομικού; Πόσο πάει η κοπέλα από την Αφρική; Πόσο πάει η νεαρή με τα ασιατικά χαρακτηριστικά; Πόσο πάει το παιδί – μετανάστης;

Σώματα – αντικείμενα προς πάσα χρήση. Ό, τι ζητήσουν οι «πελάτες»  θα το κάνουν, χωρίς αντιρρήσεις. Σώματα και ψυχές κακοποιημένες. Άνθρωποι, γυναίκες και παιδιά στη συντριπτική τους πλειοψηφία, στη φρίκη και την εξαθλίωση της αιχμαλωσίας.

Τα κυκλώματα της πορνείας χρησιμοποιούν βία, απειλές και εκβιασμούς για να υποτάξουν τα θύματά τους και να τα κρατούν σε κατάσταση μόνιμου φόβου. Η αποτελεσματικότητα των μεθόδων τους φαίνεται μέσα από την τεράστια κερδοφορία τους (μία από τις τρεις πιο «αποδοτικές» επιχειρήσεις μαύρου χρήματος, παγκόσμια, μαζί με αυτές των όπλων και των ναρκωτικών) : με σχεδόν μηδενικό κόστος (ελάχιστα έξοδα «συντήρησης» για τα  θύματά τους, ίσα – ίσα για να μην πεθάνουν της πείνας) έχουν τεράστια («μαύρα») κέρδη, καθώς μάλιστα επεκτείνουν τις «επιχειρηματικές τους δραστηριότητες» σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς, όπως είναι πορνοταινίες, πορνοπεριοδικά, κανάλια με πορνό στο διαδίκτυο κλπ.

Η άνθιση της πορνικής «βιομηχανίας» ωστόσο δεν οφείλεται μόνον στους προαγωγούς / διακινητές, αλλά και στους «πελάτες». Είναι προφανές ότι αν δεν υπήρχε «ζήτηση» δεν θα υπήρχαν και αυτά τα τεράστια κέρδη … Οι πελάτες είναι αυτοί που καθορίζουν το τελικό ισοζύγιο, βάσει των «προτιμήσεών» τους, οι οποίες διαμορφώνονται ανάλογα μέσα από το μάρκετινγκ που χρησιμοποιούν τα πορνικά κυκλώματα. Αν, λ.χ., τα θύματα  από τις πρώην κομμουνιστικές χώρες «πλεονάζουν», τότε διαφημίζονται οι ξανθές, ψηλές γυναίκες, αν η «προσφορά προϊόντος» είναι μεγαλύτερη από ασιατικές ή αφρικανικές χώρες, τότε προωθείται το ανάλογο πρότυπο της έγχρωμης αλλοδαπής «με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά». Η πελατεία, επομένως, αποτελεί ένα σημαντικό παράγοντα του πορνικού κυκλώματος, καθώς είναι άμεσα συνδεδεμένη με αυτό, τόσο ως προς την διαμόρφωση του τελικού του κέρδους, όσο και ως προς την συνέχιση της πορνείας γυναικών και παιδιών. Και με αυτήν την έννοια πρέπει ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ να θεωρούνται το ίδιο ΣΥΝΥΠΕΥΘΥΝΟΙ με τους προαγωγούς.

Στις χώρες που έχει ποινικοποιηθεί η «ζήτηση» («σουηδικό / σκανδιναβικό μοντέλο») αφενός έχει μειωθεί η εμπορευματοποίηση ανθρώπων, με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση, αφετέρου έχει αφαιρεθεί το «σεξουαλικό» νόημα, το νόημα της ερωτικής επιθυμίας δύο ισότιμων ανθρώπων από την έννοια της πορνείας, καθώς η πορνεία δεν αποτελεί ελεύθερη σεξουαλική δραστηριότητα δύο μεταξύ τους ίσων ανθρώπων.

Η πορνεία ενέχει βία. Η πορνεία υποκρύπτει σχέσεις εξουσίας μεταξύ ανδρών και γυναικών. Σχέσεις εξουσίας μεταξύ όσων έχουν κοινωνική και οικονομική δύναμη έναντι όσων δεν έχουν (παιδιά- μετανάστες και γυναίκες). Η πορνεία είναι άμεσα συνδεδεμένη  με την αντικειμενοποίηση του ανθρώπινου σώματος, με την εμπορευματοποίηση της ανθρώπινης σεξουαλικότητας.

Στις χώρες («ολλανδικό / γερμανικό μοντέλο») που η πορνεία θεωρείται «εργασία» (και ο προαγωγός ένας ακόμα επιχειρηματίας, όπως όλοι!) το νόημα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας αλλοτριώνεται, εμπλέκεται με την αντικειμενοποίηση του σώματος, την προσφορά και την ζήτηση μιας εμπορικής πράξης, ενώ παράλληλα, δημιουργείται στις νέες γενιές η αντίληψη του εκχρηματισμού των πάντων! Οι γυναίκες (ή / και κάποιοι άντρες) που εμπλέκονται σε αυτά τα κυκλώματα δεν είναι «εργάτριες / εργάτες» του σεξ, διότι το σεξ δεν αποτελεί εργασία, ούτε παραγωγική δραστηριότητα. Είναι άτομα που δεν βρίσκουν άλλους τρόπους επιβίωσης. Που αναγκάζονται να εμπλακούν στα συγκεκριμένα κυκλώματα και που, τις περισσότερες φορές, έχουν υποστεί σεξιστική βία και σωματική κακοποίηση στο οικογενειακό τους περιβάλλον και έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση. Με αυτή την έννοια τα όρια μεταξύ εξαναγκαστικής και «εθελούσιας» πορνείας είναι πολύ λεπτά, καθώς οι αντικειμενικοί όροι που διέπουν το πορνικό σύστημα είναι οι ίδιοι.

Το κορίτσι / θύμα  της Ηλιούπολης που είχε υποστεί σεξουαλική και σωματική κακοποίηση τόσο από το οικογενειακό της περιβάλλον, όσο και από τον προαγωγό – αστυνομικό, κατάφερε με τη βοήθεια μιας άλλης γυναίκας και τη μετέπειτα υποστήριξη που της δόθηκε, να σωθεί. Το κύκλωμα σιγά – σιγά αποκαλύπτεται και δεν είναι από ό, τι φαίνεται το μόνο θύμα… Ο πατέρας της και ο προαγωγός της θα αντιμετωπίσουν την Δικαιοσύνη, όπως και όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία.

Παραμένουν ωστόσο κάποια ερωτήματα :

Ποιό είναι το «πελατολόγιο» του κυκλώματος; Σε ποιους προωθούνταν τα αιχμάλωτα κορίτσια; Οι πελάτες που τις «αγόραζαν» δεν θα λογοδοτήσουν; Δεν έχουν καμιά ευθύνη για την αναπαραγωγή αυτού του κυκλώματος; Μήπως ήρθε η ώρα να δημιουργηθεί και στη χώρα μας το ανάλογο θεσμικό πλαίσιο για τη συνυπευθυνότητα των πελατών στην προαγωγή ανθρώπων στην πορνεία;

Επειδή, ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο … Και επειδή οι άνθρωποι δεν είναι αντικείμενα προς πώληση,

Στην ερώτηση «Πόσο πάει;»

Εμείς απαντάμε

Δεν πάει άλλο …

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Άτομα και συλλογικότητες στην αντιμετώπιση περιστατικών σεξιστικής βίας

Το πρόσφατο περιστατικό στην Ηλιούπολη ανέδειξε για ακόμα μια φορά την αξία και τη σημασία των δράσεων των προσώπων στην αντιμετώπιση περιστατικών σεξιστικής βίας : εργαζόμενη σε καφέ της περιοχής ενθαρρύνει το χτυπημένο κορίτσι να μιλήσει, τηλεφωνεί σε Αστυνομία και φεμινιστικές συλλογικότητες, που με τη σειρά τους, βρίσκουν δικηγόρο για να κατατεθεί μήνυση σε βάρος του βιαστή / προαγωγού, αλλά και σε βάρος του βιαστή / κακοποιητή – πατέρα. Παράλληλα υπήρξε και μια άμεση κινητοποίηση των κοινωνικών δικτύων με αναρτήσεις για συμπαράσταση στο θύμα.

Η ενθαρρυντική και άμεση αυτή στάση / δράση ατόμων και συλλογικοτήτων πρέπει να αναζητηθεί τόσο στο ελληνικό κίνημα του me too, που άρχισε να εξαπλώνεται στις αρχές του χρόνου, όσο και στις πρόσφατες καμπάνιες ευαισθητοποίησης από δημόσιους φορείς και φεμινιστικές / γυναικείες οργανώσεις τόσο για την ενδοοικογενειακή βία (με αφορμή την πανδημία) όσο και για την αποδοχή του όρου «γυναικοκτονία» στο νομικό μας σύστημα και τη δικαιακή μας κουλτούρα.

Μια στάση / δράση ελπιδοφόρα που ασκείται από όλο και περισσότερα άτομα, καθώς αναπτύσσεται η αντίληψη πως για αυτό που συμβαίνει στη γυναίκα – θύμα σεξιστικής βίας ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ Η ΊΔΙΑ, αλλά οι κακοποιητές της και το κοινωνικό σύστημα που αναπαράγει τις έμφυλες δομές εξουσίας και τα πατριαρχικά στερεότυπα και συμπεριφορές.

Ο κυρίαρχος σεξιστικός λόγος επιρρίπτει τις ευθύνες στα ίδια τα θύματα, στις κακοποιημένες, βιασμένες ή ακόμα και δολοφονημένες γυναίκες. Ο φεμινιστικός λόγος (που πλέον «χρησιμοποιείται» και από γυναίκες και από άντρες) αναζητά τα αίτια της κακοποίησης, της βίας, των βιασμών, της εκπόρνευσης και των γυναικοκτονιών τόσο στην κοινωνικοποίηση των ανδρών, βάσει των σεξιστικών αντιλήψεων  ιεραρχίας των φύλων και των προτύπων ιδιοκτησίας των γυναικών, όσο και στις έμφυλα πατριαρχικά στερεότυπα και σχέσεις όπως διαμορφώνονται μέσα και έξω από την οικογένεια.

Η εξάπλωση της κριτικής φεμινιστικής σκέψης δημιουργεί μια νέα ηθική, που  εσωτερικεύεται από όλο και περισσότερους ανθρώπους : ενθαρρύνει τα θύματα της σεξουαλικής παρενόχλησης, όπως είδαμε με το ελληνικό κίνημα του me too και επιρρίπτει ευθύνες στους δράστες, ενώ, παράλληλα, θέτει ως στόχο, όχι μόνο την απενεχοποίηση και την υποστήριξη των θυμάτων, αλλά και την αλλαγή των θεσμικών πλαισίων (αποδοχή του όρου «γυναικοκτονία»). Η ενημέρωση για την ενδοοικογενειακή βία που κλιμακώθηκε στην περίοδο των εγκλεισμών, λόγω της πανδημίας, συνέβαλε, επίσης, στο να υπάρξει μια περαιτέρω ευαισθητοποίηση για τα θύματα, να συζητηθούν ζητήματα όπως «γιατί δεν φεύγει;» και να αναπτυχθεί μια ενσυναίσθηση για τα θύματα (που δεν μπορούν να φύγουν) όχι επειδή «βολεύονται», αλλά, επειδή έχουν εσωτερικεύσει την υποταγή τους.

Βασισμένοι σε αυτά τα νέα δεδομένα, όλο και περισσότεροι (κυρίως νέοι) άνθρωποι αλλάζουν αντίληψη για τις έμφυλες σχέσεις εξουσίας, αλλάζουν συμπεριφορά και στάση ζωής και αποφασίζουν να συμμετέχουν ενεργά στην αντιμετώπιση περιστατικών σεξιστικής και ενδοοικογενειακής βίας.

Η γυναίκα που βοήθησε το κακοποιημένο κορίτσι δεν ήταν κάποιος «ήρωας», ήταν μια γυναίκα όπως όλες μας, ένας άνθρωπος όπως κάθε καθημερινός άνθρωπος. Και αυτό είναι ενθαρρυντικό για την κοινωνία μας.

Είναι ενθαρρυντική η στάση όλων όσοι βοήθησαν τη νεαρή γυναίκα να μιλήσει, να ξεφύγει, να πάρει δύναμη και να προχωρήσει.

Είναι ενθαρρυντικό να απενοχοποιούνται επιτέλους τα θύματα της σεξιστικής βίας.

Είναι ενθαρρυντικό να μην αναζητούνται πλέον τα αίτια στα ίδια τα θύματα.

Όπως ενθαρρυντική είναι και η ενσυναίσθηση, όταν κάποιος μπαίνει στη θέση του θύματος

Ενθαρρυντική είναι και η ανάγκη συμμετοχής στο δράμα του «Άλλου»

Ενθαρρυντική είναι και η ανάγκη του να κατανοήσουμε την αλληλεγγύη ως μια πράξη αυτονόητη, αφού είμαστε αναπόσπαστα τμήματα ενός κοινωνικού συνόλου.

Ενθαρρυντικά για την διαφαινόμενη αλλαγή της στάσης της κοινότητας είναι και τα λόγια μιας γειτόνισσας του θύματος :

«ζητώ συγνώμη, δεν ήξερα όσα συνέβαιναν δίπλα μας, ζητώ συγνώμη που δεν μπόρεσα να βοηθήσω το κορίτσι … ζητώ συγνώμη από όλους…»

Όταν κάθε μέλος της κοινωνίας αντιλαμβάνεται και ενεργεί με αυτόν τον τρόπο, τότε τα γυναικεία / φεμινιστικά κινήματα και οι συλλογικότητες μπορούν να ελπίζουν πως ο σπόρος της σκέψης και του λόγου τους αρχίζει να δίνει καρπούς …

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Από την ενδοοικογενειακή βία στην πορνεία

Παιδιά και γυναίκες θύματα ενδοοικογενειακής βίας σεξουαλικής, σωματικής και ψυχολογικής.

Παιδιά και γυναίκες  – θύματα μιας πατριαρχικής αντίληψης που αντιλαμβάνεται τα σώματα και τις ψυχές τους ως «ιδιοκτησία» των πατέρων – συζύγων / συντρόφων.

Παιδιά και οι γυναίκες που βίωσαν και βιώνουν τη φρίκη στο ευρύτερο περιβάλλον.

Παιδιά και οι γυναίκες που δεν έχουν υποστηρικτική βάση και τρόπους απεμπλοκής τους  από τις κακοποιητικές πατριαρχικές / σεξιστικές σχέσεις, αποτελούν τα εύκολα θύματα αιχμαλωσίας και εμπορίας των κυκλωμάτων της πορνείας. Κυκλώματα τα οποία τροφοδοτούνται από μια διαδικτυακή – και όχι μόνον-  πελατεία και στα οποία μπορεί να εμπλέκονται πρόσωπα «υπεράνω» υποψίας, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη τη διαφυγή τους.

Παιδιά και γυναίκες στις οποίες  το «τολμήστε και μιλήστε» ακούγεται παράταιρο στη “φυλακή” που ζουν…. όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα απεύθυνσης σε έμπιστους θεσμούς και πρόσωπα όπου θα μπορέσουν να ανοίξουν τις πληγές τους και να μιλήσουν για τη βία που έχουν υποστεί.

Το ζήτημα της ενημέρωσης, ευαισθητοποίησης, δραστηριοποίησης για τη λήψη των κατάλληλων μέτρων και υποδομών για την προστασία των θυμάτων σεξιστικής / ενδοοικογενειακής βίας επαναλαμβάνεται κάθε φορά ως αίτημα των συλλογικοτήτων (φεμινιστικών / γυναικείων οργανώσεων, οργανώσεων για τα δικαιώματα των παιδιών, για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ.). Μαζί με το αίτημα της αυστηρής τιμωρίας όχι μόνον των προαγωγών και των ηθικών αυτουργών (κακοποιητών από το ευρύτερο οικογενειακό / φιλικό περιβάλλον που έρχονται σε συνεννόηση με τα προαγωγικά κυκλώματα), αλλά και των πελατών. Δηλαδή, όλων όσων συμμετέχουν ενεργά στην κακοποίηση και εξαθλίωση των εκδιδόμενων παιδιών και γυναικών, όλων όσων συμβάλλουν στην αύξηση της «ζήτησης» που οδηγεί στην αντίστοιχη αύξηση της «προσφοράς» ανθρώπινων σωμάτων και ψυχών.

Και επειδή όλα τα θύματα μπορεί να μην είναι  το ίδιο «τυχερά», να βρουν στο δρόμο τους μια γυναίκα  πρόθυμη να τα οδηγήσει στην αρχή του τέλους της κακοποίησής τους, επειδή η ευαισθητοποίηση και η δραστηριοποίηση των μελών της κοινότητας μπορεί να μην επιτυγχάνεται πάντα, ή, μπορεί να μην είναι, εξίσου, αποτελεσματική,

Ενισχύστε τους δημόσιους φορείς και τις υποδομές προστασίας και υποστήριξης, με κατάλληλα πρόσωπα που θα έχουν και την ανάλογη ευαισθητοποίηση,

Έτσι ώστε το «τολμήστε και μιλήστε» να αποκτήσει ουσιαστικό νόημα,

Έτσι ώστε να γνωρίζουν τα θύματα της σεξιστικής βίας που θα τολμήσουν και θα μιλήσουν ότι η δική τους φωνή θα ακουστεί και θα υπερισχύσει απέναντι σε αυτούς που τους είχαν απειλήσει και εγκλωβίσει, έναντι των όποιων συναλλαγών, των όποιων διασυνδέσεων και των όποιων κυκλωμάτων και συμφερόντων.

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Body shaming, η εικόνα της εφηβείας

Χοντρή, χοντρός, κοκαλιάρα, κοκαλιάρης, σιδεράκια στα δόντια, γυαλιά σαν κιάλια, χαμηλών τόνων συμπεριφορές, απομονωτικές τάσεις … όλες οι εικόνες των εφήβων αντανακλούν στην ομάδα των συνομηλίκων, στην ομάδα των  «Άλλων» …

Μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για περιθωριοποίησή τους, αφορμή για να υψωθεί το δάκτυλο, πίσω από την πλάτη, ή / και μπροστά τους, οι «Άλλοι» δεν χαμπαριάζουν … είναι πολλοί, είναι μαζί, είναι ομάδα απέναντι στη Μία, τον Ένα τον «διαφορετικό» με το «κουσούρι» …  να αποτελέσουν αφορμή για να ασκηθεί συστηματικό bulling. Πίσω από την πλάτη ή / και μπροστά τους … η χοντρή… ο χοντρός της τάξης … δεν έχουν όνομα, δεν έχει σημασία τι και πώς νοιώθουν, σημασία έχει ότι όλοι οι Άλλοι είναι μαζί και δείχνουν τη Μία, ή τον Ένα …  είναι πολλοί, είναι μαζί, είναι ομάδα απέναντι στη Μία, τον Ένα τον «διαφορετικό» με το «κουσούρι» … 

Η εικόνα της εξωτερικής εμφάνισης  αντανακλά τα σεξιστικά στερεότυπα, για κορίτσια και αγόρια … ένα κορίτσι «πρέπει» να είναι λεπτό, ευκίνητο, όμορφο, σαν τα μοντέλα και τις παρουσιάστριες, σαν τις ηθοποιούς και τις τραγουδίστριες που κατακλύζουν καθημερινά την μικρή μας οθόνη, ή / και την οθόνη του διαδικτύου.

Ένα κορίτσι για να ενταχθεί στην ομάδα των συνομηλίκων έχει ανάγκη να διαμορφώσει την «ανάλογη» ατομική της ταυτότητα, να αυτοπροσδιοριστεί, δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στην εξωτερική της εμφάνιση. Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει και για ένα αγόρι, αν και η «προβολή της εικόνας» του δεν είναι τόσο πιεστική, όσο για το κορίτσι, λόγω των πατριαρχικών άτυπων κοινωνικών κανόνων, ωστόσο, και το αγόρι μπορεί επίσης να περιθωριοποιηθεί για την εξωτερική του εμφάνιση, ή για χαρακτηριστικά που δεν παραπέμπουν στην τοξική αρρενωπότητα, που δεν παραπέμπουν στο macho αρσενικό της κυρίαρχης εικόνας των σεξιστικών στερεοτύπων.

Ναι. Είναι μια κοινωνία της εικόνας.

Που οδηγεί εφήβους και ενήλικες να ντρέπονται για το σώμα τους, την εξωτερική τους εμφάνιση ή / και για στοιχεία του χαρακτήρα τους που δεν  «συνάδουν» με τα σεξιστικά / πατριαρχικά στερεότυπα που προβάλλονται.

Που οδηγεί εφήβους και ενήλικες να κάνουν απεγνωσμένες ενέργειες για να «φτάσουν» στην εικόνα των «προτύπων.

Που οδηγεί εφήβους και ενήλικες σε καταθλίψεις, σε εγχειρήσεις («για να διορθωθεί το πρόβλημα») σε αυτοκτονίες, που οδηγεί στη  διάλυση της ζωής των ανθρώπων … των ανθρώπων που η εικόνα τους είναι διαφορετική από των προβαλλόμενων σεξιστικών στερεοτύπων.

Σε μια κοινωνία που δεν καλλιεργεί την ενσυναίσθηση, που προβάλλει την εικονική προσέγγιση, που οδηγεί στη ντροπή για το σώμα μας, για την προσωπικότητά μας,

Σε μια κοινωνική πραγματικότητα τοξική … Ας αλλάξουμε εμείς στάση ζωής,

Ας αγκαλιάσουμε αυτό που θεωρείται «διαφορετικό» (σε σχέση με το κυρίαρχο) ας αποδεχτούμε τη χοντρή και το χοντρό στο σχολείο και την παρέα.

Για να μην οδηγηθούν άλλα παιδιά σε απονενοημένα διαβήματα, να μη νιώσουν ντροπή για το σώμα τους, ντροπή για αυτό που είναι.

Να μη νοιώσουν Μόνες και Μόνοι.

Να είμαστε πολλοί, να είμαστε μαζί, Να είμαστε ομάδα.

Ποτέ απέναντι στη Μία, τον Ένα τον «διαφορετικό» με το δήθεν (το κατασκευασμένο κοινωνικά) «κουσούρι» της διαστρεβλωμένης εικόνας.

Ας απαντήσουμε στο body shaming …

Ας εναντιωθούμε στο body shaming …

Ας εξετάσουμε πάλι τον τρόπο με τον οποίο κοινωνικοποιούνται τα παιδιά μας και ας τα βοηθήσουμε να αγαπήσουν το σώμα τους, τον εαυτό τους, το συμμαθητή και τη συμμαθήτριά τους που «διαφέρουν» …

Ας αντιπαραβάλλουμε στην κοινωνία της εικόνας, μια δυνατή, συμπεριληπτική αγκαλιά για όλες και για όλους 

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου