Κατηγορία: Διάλογος με την Επικαιρότητα

Ακόμα μια γυναικοκτονία …

Του ανήκει.

Η ψυχή της, το σώμα της, οι αποφάσεις της, οι σκέψεις της, τα συναισθήματά της…

Του ανήκει εδώ και αιώνες, αυτονόητη ιδιοκτησία, παγιωμένη, δεδομένη…

Του ανήκει μέσα από κάθε σχέση.

Κυρίως σχέσεις «προσωπικές» και «ιδιωτικές».

Κυρίως σχέσεις  «εσωτερικευμένες», που δεν επιδέχονται κοινωνικού ελέγχου, βασισμένες σε ενοχοποιητικά αρχέτυπα της Εύας / Μαντόνας

Σχέσεις ιδιωτικές που αναπαράγονται και βασίζονται σε ένα κοινωνικό σύστημα με πολιτική, πολιτισμική και οικονομική διάσταση, βάσει του οποίου οι άντρες (προ) καθορίζουν την ηθική στάση των εξαρτημένων, αναπαράγοντας  την σεξιστική ιδεολογία της κατωτερότητας του ενός φύλου από το άλλο, με στόχο την διατήρηση των λογής προνομίων τους, εδώ και αιώνες. Στις πατριαρχικές κοινωνίες η εξουσία του άντρα στηρίζεται σε ένα σύστημα ιδεών, αλλά και συμπεριφορών, πρακτικών, συναισθημάτων …

Από κοινωνιολογικής πλευράς γίνεται αποδεκτό πως η πατριαρχία διαμορφώνει και οργανώνει τις σχέσεις και τους ρόλους των φύλων, σε βάθος και σε πλάτος και σε κάθε διάσταση. Με αυτή την έννοια, η ιδιοκτησία της «Άλλης» είναι δεδομένη, αυτονόητη και αναπαράγεται με κάθε τρόπο.

Η απάθεια του γυναικοκτόνου, η κυνική του συμπεριφορά, τα στερεότυπα που ο ίδιος επικαλέσθηκε – και που πολλά βρήκαν πρόσφορο έδαφος στις προκαταλήψεις της ελληνικής κοινωνίας- περί αλλοδαπών, συμμοριών, περιθωριακών, ανθρώπων που δεν είναι σαν και αυτόν …

Ο επιτυχημένος, ο στιβαρός, το πρότυπο του άντρα που έχει και κατέχει την ψυχή και τη ζωή της, χρόνια, μικρότερής του γυναίκας, την ορίζει, την ελέγχει, την φυλακίζει. Ο άντρας που δεν δέχεται να «του» φύγει, να του αντιμιλά, να σκέφτεται με το δικό της τρόπο, να αποφασίζει για αυτήν, να είναι άνθρωπος …

Το έγκλημά του διαρκείας…

Μια διάρκεια που επιβάλλουν τα σεξιστικά και έμφυλα στερεότυπα κοινωνικοποίησης που αναπαράγονται εδώ και αιώνες : το δικαίωμα να «του» ανήκει.

Ας χτυπήσουμε επιτέλους αυτόν τον φαύλο κύκλο.

Ας σταματήσουμε να δίνουμε βάση και τροφή στα έμφυλα στερεότυπα

ΤΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ

Η ΧΕΝ Ελλάδος το 2019 πρότεινε κείμενο ψηφίσματος για την αποδοχή του όρου «γυναικοκτονία» στο 29^ο Παγκόσμιο Συμβούλιο της Παγκόσμιας ΧΕΝ στο Γιοχάνεσμπουργκ

Το κείμενο που τελικά υιοθετήθηκε είναι το εξής :  

«Προτείνουμε την υιοθέτηση του όρου «γυναικοκτονία» από το παγκόσμιο κίνημα της ΧΕΝ όταν αναφερόμαστε στις δολοφονίες γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους, σε αντιδιαστολή με τον γενικό όρο «ανθρωποκτονία».

Είναι η πεποίθησή μας ότι η επίσημη χρήση του όρου θα συμβάλει ενεργά και άμεσα στην ευαισθητοποίηση και την άσκηση πίεσης προς τις κυβερνήσεις και τους φορείς, ώστε να αντιμετωπισθεί το ζήτημα.»

Η ΧΕΝ Ελλάδος ζητά συνεχίζει να αγωνίζεται για να εκλείψουν οι γυναικοκτονίες.

Η ΧΕΝ Ελλάδος διεκδικεί την αποδοχή του όρου «γυναικοκτονία» στο νομικό σύστημα και τον ευρύτερα δημόσιο λόγο, καθώς, μεταξύ άλλων, αναδεικνύονται, έτσι, τα αίτια της δολοφονίας χιλιάδων γυναικών και κοριτσιών, λόγω του φύλου τους.

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Η Ανάσταση της Μελέκ Ιπέκ

Η Μελέκ Ιπέκ δεν ήταν η μόνη …

Το πατριαρχικό καθεστώς της Τουρκίας οπλίζει το χέρι του συζύγου, του πατέρα, κάθε άντρα της οικογένειας που έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου απέναντι στις γυναίκες «τους». Οι γυναίκες υφίστανται κάθε μορφή βίας και εξευτελισμού, λόγω του φύλου τους : από τα σύμβολα του μισογυνισμού που εξαναγκάζονται, λόγω κουλτούρας, να φέρουν, στην ενδυμασία τους, μέχρι το ξύλο και τις κακοποιήσεις που τις οδηγούν ακόμα και στο θάνατο. Ο σεξισμός βρίσκεται στον πυρήνα των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών της Τουρκίας και αποτελεί τη βασική αιτία κακοποίησης και βιασμών των γυναικών και των κοριτσιών, οι οποίες ούτε στα Δικαστήρια δεν δικαιώνονται! (ας θυμηθούμε πως πριν μερικά χρόνια, το 2015 ένα δικαστήριο της Άγκυρας καταδίκασε μια κακοποιημένη γυναίκα να αποζημιώσει τον σύζυγό της γιατί, από το πολύ ξύλο που της έδωσε, το χέρι του πρήστηκε και γέμισε μώλωπες!) Η «ατίμωση» του ονόματος του πατέρα / συζύγου της οικογένειας από το κορίτσι ή τη γυναίκα (και σπανιότερα και από τον γιο αν δεν βγει «αρκετά άντρας»!) οδηγεί στο θάνατο. Ακόμα και για τα περιστατικά βιασμού, τα «ατιμασμένα» θύματα πρέπει να πληρώσουν με τη ζωή τους. Η πολιτική εξουσία, δια στόματος υψηλών στελεχών, προσβάλλει συστηματικά τις γυναίκες, «συμβουλεύοντάς» τες να είναι περισσότερο «σεμνές», αναφέροντας πως δεν πρέπει να υπάρχει Ισότητα μεταξύ των φύλων και υποστηρίζοντας πως ο βασικός ρόλος των γυναικών είναι η τεκνοποιία. Ως αποτέλεσμα αυτής της επιχειρηματολογίας του μισογυνισμού και του σεξισμού που αναπτύσσεται στο Δημόσιο Λόγο είναι η ενίσχυση κάθε επιθετικής, βίαιης έμφυλης ενέργειας.

Γενικότερα, παρατηρείται πως στο πλαίσιο του εξισλαμισμού των κοινωνικών και των πολιτικών θεσμών περιορίζονται καθημερινά τόσο σε τυπικό, όσο και σε άτυπο επίπεδο τα στοιχειώδη δικαιώματα των γυναικών (και τα ανθρώπινα δικαιώματα γενικότερα).

Οι γυναικείες και φεμινιστικές οργανώσεις, όπως και οι οργανώσεις υπεράσπισης των Δικαιωμάτων του Παιδιού και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εντός και εκτός της χώρας, καταδικάζουν την απόσυρση της «Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης», η οποία αποδεικνύεται ιδιαίτερα χρήσιμη και πάντα επίκαιρη για την αντιμετώπιση περιστατικών ενδοοικογενειακής βίας, όπως αυτό της Μελέκ Ιπέκ.

Η Μελέκ Ιπέκ δεν είναι η μόνη περίπτωση γυναίκας που έχει υποστεί συστηματική βία η ίδια ή / και τα παιδιά της από τον σύζυγο, δεν είναι η μόνη περίπτωση που έχει απειληθεί με θάνατο η ίδια ή / και τα παιδιά της από τον σύζυγο, δεν είναι η μόνη περίπτωση που κανένας επίσημος θεσμός δεν την υποστήριξε την ίδια ή / και τα παιδιά της …

Είναι, όμως, από τις λίγες περιπτώσεις, ή, η μόνη περίπτωση που δικαιώθηκε για την αυτοάμυνα που ανέπτυξε απέναντι στο βίαια σύζυγό της …

Δικαιώθηκε από εκατομμύρια γυναίκες στην Τουρκία και σε όλον τον κόσμο που υφίστανται κάθε μορφή ενδοοικογενειακής βίας επειδή είναι γυναίκες και τολμούν να την αψηφήσουν και να σηκώσουν το ανάστημά τους για τις ίδιες και για τα παιδιά τους.

Η  Μελέκ Ιπέκ αθωώθηκε και είναι επιτέλους ελεύθερη από κάθε μορφή βίας η ίδια και τα παιδιά της.

Ας ευχηθούμε η Ανάσταση της Μελέκ Ιπέκ να σημάνει την αναγέννηση για κάθε κακοποιημένη γυναίκα και παιδί στον κόσμο, την αναγέννηση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών σε κάθε χώρα που διέπεται από το πνεύμα του μισογυνισμού, του σεξισμού και της πατριαρχίας

Καλή Ανάσταση σε όλες και όλους !

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Όταν η επίθεση γίνεται από γυναίκες σε γυναίκες

Η βία κατά των γυναικών προέρχεται κυρίως από τους  άνδρες, εφόσον αποτελεί συνέπεια της κοινωνικής υπεροχής του ενός φύλου απέναντι στο άλλο. Ωστόσο, αρκετά συχνά συναντώνται και βίαιες και επιθετικές συμπεριφορές γυναικών, είτε σε βάρος άλλων γυναικών, είτε ακόμα σε βάρος και άλλων κοινωνικών ευάλωτων ομάδων όπως τα παιδιά, και τα ηλικιωμένα άτομα, παρά το γεγονός ότι, βάσει των στατιστικών στοιχείων, οι γυναίκες εγκληματούν λιγότερο από τους άνδρες.

Τα μέσα που χρησιμοποιούν σε αυτές τις περιπτώσεις θεωρούνται ως περισσότερο…  «γυναικεία», επειδή δεν απαιτείται χρήση μυϊκής δύναμης. Η ρίψη καυστικού υγρού στο πρόσωπο μιας άλλης γυναίκας, όπως και η ρίψη πετρελαίου από το μπαλκόνι σε ανήλικα παιδιά αποτελούν δύο ενδεικτικές περιπτώσεις παρόμοιων μέσων που είδαν το φως της πρόσφατης επικαιρότητας.

Η επιθετική συμπεριφορά των γυναικών απέναντι σε άλλες μπορεί να αποδίδεται σε ένα μέρος στο συλλογικό υποσυνείδητο, εφόσον η ενοχοποίηση των γυναικών και των κοριτσιών αποτελεί «κοινό τόπο», καθώς θεωρούνται ότι αποτελούν την αιτία κάθε κακού («εκ γυναικός πηγάζει τα φαύλα») όσο και στην προσωπικότητα των γυναικών που επιτίθενται σε άλλες γυναίκες. Στο συλλογικό υποσυνείδητο τα κορίτσια και οι γυναίκες πρέπει να έχουν πιο «ευπρεπή» συμπεριφορά, να επιδεικνύουν περισσότερη φροντίδα για τα άτομα γύρω τους, να τα προστατεύουν, να μην τα εκθέτουν σε κάθε είδους ενόχληση, όπως επιτάσσει ο ρόλος τους ως μητέρων και συζύγων…

Τα κορίτσια που δεν έχουν («ακόμα»!) ενστερνισθεί όλα τα στοιχεία του ρόλου αυτού και δεν ανταποκρίνονται στο συγκεκριμένο έμφυλο πρότυπο συμπεριφοράς, μπορούν εύκολα να στοχοποιηθούν τόσο από άντρες, όσο και από γυναίκες και να αποτελέσουν θύματα ενεργειών «συμμόρφωσης προς τας υποδείξεις».

Όσο πιο πολύ, επομένως, συνειδητοποιείται η ύπαρξη έμφυλων στερεοτύπων στις συμπεριφορές και τις σκέψεις μας, τόσο περισσότερο θα αποτρέπονται οι προσδοκίες για «συμμόρφωση» προς τους έμφυλους ρόλους (κοριτσιών και αγοριών, αντρών και γυναικών) όπως και κάθε επιθετική ενέργεια με στόχο την «συμμόρφωση» ή /και την τιμωρία, όσων ξεφεύγουν από αυτούς!

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Η αναγκαιότητα της προστασίας των απόμαχων της ζωής

Στη σύγχρονη εποχή της εντατικής και συνεχούς προβολής του «νέου», τα ηλικιωμένα άτομα περιθωριοποιούνται και αποκλείονται με διάφορους τρόπους. Ο κοινωνικός αποκλεισμός τους, αφενός, σχετίζεται με τη βιολογική τους ευαλωτότητα, αφετέρου με την (μη ή / και ελλιπή) δυνατότητα συμμετοχής τους στην κοινωνική ζωή.

Όσο η νεότητα επιβάλλεται ως κυρίαρχη αξία, τόσο ενισχύονται οι προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και οι αρνητικές συμπεριφορές σε βάρος των ηλικιωμένων. Και παρά το γεγονός ότι αρκετά ηλικιωμένα άτομα αντιμετωπίζονται με σεβασμό και ζουν μέσα σε ένα πλαίσιο ασφάλειας και συμπερίληψης, δυστυχώς, άλλα αντιμετωπίζουν απαξιωτική προς το πρόσωπό τους συμπεριφορά. Συχνά αντιμετωπίζουν κοινωνικό αποκλεισμό, ακόμα και φυσική εξόντωση σε χώρους περίθαλψης, όντας ευάλωτα στις διαθέσεις και τις συμπεριφορές των «φροντιστών» τους.

Ανατριχιαστικά περιστατικά έρχονται στο φως της επικαιρότητας για ηλικιωμένα άτομα που εξαναγκάζονται να βαδίσουν προς το θάνατό τους, χωρίς να μπορούν να προστατεύσουν την ζωή τους, την σωματική τους ακεραιότητα, την πνευματική και ψυχική τους ισορροπία, την αξιοπρέπειά τους …

Άνθρωποι που πριν λίγο καιρό είχαν ακόμα αξιοπρέπεια, υπόσταση, ζούσαν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, δούλευαν, δημιουργούσαν, ένοιωθαν, μετατρέπονται σε άδεια πρόσωπα, ανενεργά σώματα, άβουλα όντα…

Και δεν είναι το θράσος, η απανθρωπιά και οι μειωμένες ενοχές του θύτη που οδηγούν στο έγκλημα, είναι η ασέβεια, η συνολικότερη απαξίωση για τους απόμαχους της ζωής, σε συνδυασμό με μια γενικότερη κοινωνική απάθεια και αδράνεια των Αρχών, που ενισχύει τις παραβατικές συμπεριφορές των επίδοξων δραστών.

Μόνον όταν αρχίσουν να «ανοίγουν στόματα», συνενώνονται ένα – ένα τα κομμάτια του παζλ και αποκαλύπτεται η αλήθεια, δικαιώνοντας τα θύματα και αποτρέποντας κάθε παρόμοια ενέργεια άλλων επίδοξων δραστών.

Η έλλειψη στερεοτύπων, η ευαισθητοποίηση, η ενσυναίσθηση ενισχύουν τη θετική στάση, σκέψη και συμπεριφορά απέναντι στα ηλικιωμένα άτομα, προλαβαίνουν βίαιες και απαξιωτικές συμπεριφορές απέναντί τους, αναδεικνύουν τη σημασία της παρουσίας τους στις σύγχρονες κοινωνίες μας και τους καταδεικνύουν ως συνδετικούς κρίκους ανάμεσα στο χθες και το σήμερα και ως σημαντικούς πυλώνες της ιστορίας της ζωής μας.

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ο μισογυνισμός πανταχού παρών …

«Sofa gate»; Καμιά έκπληξη!

Καμιά έκπληξη, επειδή το «sofa gate» είναι απλώς η απόδειξη, είναι ο κανόνας, είναι η ισχύουσα πραγματικότητα: ανεξάρτητα από τα αξιώματα, τις κοινωνικές τάξεις και τις χώρες, η κουλτούρα του μισογυνισμού (και της ανοχής της) είναι παρούσα. Το «sofa gate» μας απέδειξε πως τίποτα δεν είναι αυτονόητο, τίποτα δεν είναι εντέλει δεδομένο.

Η υποτίμηση των γυναικών, λόγω του φύλου τους θεωρείται μια … «παλιά» αντίληψη ή / και συμπεριφορά ή στάση ζωής, αλλά επανέρχεται στο προσκήνιο του «σήμερα» ξανά και ξανά.

Και δεν αναφερόμαστε στη χώρα που συστηματικά καταπατά τα δικαιώματα των γυναικών (και κάθε ανθρώπινο δικαίωμα) στη χώρα που κλείνει τα μάτια μπροστά στις χιλιάδες γυναικοκτονίες, τη χώρα που δεν αποδέχεται την έννοια και την πραγματικότητα της ενδοοικογενειακής και έμφυλης βίας, τη χώρα που η πατριαρχική κουλτούρα δολοφονεί ανθρώπους και παιδιά … αναφερόμαστε στις «χώρες του Διαφωτισμού», στα δικά μας κράτη όπου η πραγματική ισότητα είναι ακόμα μακριά.

Με αφορμή το «sofa gate», ας θυμηθούμε το «glass ceiling», ας θυμηθούμε πως η άνοδος των γυναικών στην ηγεσία δεν είναι αυτονόητη, ούτε εύκολη, εφόσον οι γυναίκες εκκινούν από διαφορετική θέση στον αγώνα δρόμου για την επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση. Η κούρσα ζωής των γυναικών συναντά εμπόδια: τον άνισο καταμερισμό των ευθυνών στο σπίτι και την οικογένεια, τις πατριαρχικές απαξιωτικές αντιλήψεις για το φύλο τους, τη μη ενθαρρυντική στάση από το περιβάλλον τους. Και τα εμπόδια πολλαπλασιάζονται όταν ο αγώνας εκκινεί από χαμηλότερες οικονομικά και κοινωνικά τάξεις. Ή όταν ξεκινά από ένα παρελθόν ενδοοικογενειακής / έμφυλης βίας που κόβει τα φτερά κάθε ξεκινήματος.

Η υποεκπροσώπηση των γυναικών στα κλιμάκια της επαγγελματικής και πολιτικής ιεραρχίας, ο αποκλεισμός τους και η περιθωριοποίησή τους μας δείχνει ότι η ισότητα συνεχίζει να αποτελεί ζητούμενο και στην Ευρώπη του Διαφωτισμού, παρά τις όποιες κατακτήσεις και τα θετικά μέτρα των ποσοστώσεων, ή τις εκστρατείες ευαισθητοποίησης για το ζήτημα.

Σε χώρες όπως η Τουρκία είναι προφανές πως η πολιτική περιθωριοποίησης και υποεκπροσώπησης των γυναικών σε όργανα λήψης αποφάσεων και δομές πολιτικής εξουσίας είναι ακόμα πιο έντονη. Μια πολιτική που όχι μόνο δεν διστάζει να αφήσει όρθια και μέτρα μακριά την πρόεδρο της Κομισιόν λόγω του φύλου της, αλλά και αποδέχεται την έμφυλη και ενδοοικογενειακή βία, ως κάτι το αυτονόητο.

Από την άλλη, η στάση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου που έμεινε απλός θεατής στο συμβάν, είναι, τουλάχιστον, αντιφατική, αν όχι τραγελαφική, αφού, ενώ πηγαίνει να υποστηρίξει τα δικαιώματα των γυναικών της Τουρκίας και την επαναφορά της Σύμβασης για την ενδοοικογενειακή και έμφυλη βία, στην πράξη εφαρμόζει τους ηθικούς, τυπικούς και άτυπους Νόμους της πατριαρχίας, ακυρώνοντας το λόγο και τη σημασία της συγκεκριμένης συνάντησης!

Μήπως η στάση αυτή ενός (υψηλού) στελέχους στην πολιτική ιεραρχία της Ευρώπης του Διαφωτισμού πρέπει να μας εκπλήσσει; Από ό,τι μας δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, της θέσης των γυναικών στην ιεραρχία των ευρωπαϊκών κρατών, όχι, ούτε αυτή πρέπει να μας εκπλήσσει, εφόσον και εδώ επικρατούν οι άτυποι Νόμοι της πατριαρχίας.

«Sofa gate»; Καμιά έκπληξη λοιπόν!

«Sofa gate»; Μια ακόμα υπενθύμιση ότι ο αγώνας για την ισότητα των δύο φύλων συνεχίζεται …

… ένθεν και ένθεν

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Σύμβαση Κωνσταντινούπολης : πίσω ολοταχώς στην πατριαρχία! στην Τουρκία και όχι μόνο …

Η αύξηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας παγκόσμια φέρνει στο προσκήνιο την αναγκαιότητα της Σύμβασης, ωστόσο η Σύμβαση καταργείται. Καταργείται στην Τουρκία και όχι μόνο. Καταργείται και στη χώρα μας με το νέο Σχέδιο Νόμου για την Υποχρεωτική Συνεπιμέλεια

Η ανησυχητική αύξηση της έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας στη διάρκεια της  καραντίνας, σε παγκόσμια επίπεδο, γίνεται ακόμα πιο δραματική με την απόσυρση της Τουρκίας από την Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, γνωστής ως «Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης». Πρόκειται για μια διεθνή σύμβαση που υποχρεώνει τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να καταρτίζουν νομοθεσία για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών, την ενδοοικογενειακή βία και τις γυναικοκτονίες. Οι γυναίκες και τα παιδιά αποτελούν την πλειοψηφία των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας.

Ο Γ. Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες έκανε έκκληση να περιοριστεί η βία στα σπίτια, στο χώρο δηλαδή που οι άνθρωποι πρέπει να νοιώθουν ασφαλείς και να προστατεύονται και όχι να αποτελεί παγίδα για τις γυναίκες και τα παιδιά. Όσο τα κρούσματα αυξάνονται, όσο η οικονομική και κοινωνική πίεση και ο φόβος για τον ιό μεγαλώνουν, τόσο δυστυχώς αυξάνονται η βία σε βάρος των γυναικών, η ενδοοικογενειακή βία και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η επιδείνωση της βίας κατά των γυναικών πρέπει να οδηγήσει τις κυβερνήσεις των χωρών να αναπτύξουν δράσεις ευαισθητοποίησης και λήψης κατάλληλων μέτρων για την καταπολέμησή της και όχι να τις οδηγήσει στην απόσυρση βασικών νομικών διατάξεων για την καταπολέμησή της, όπως έκανε η Τουρκία. Μια καταδικαστέα απόφαση που στέλνει ένα «επικίνδυνο μήνυμα σε όλο τον κόσμο», σύμφωνα με τον Ύπατο Εκπρόσωπο της Ε.Ε Ζοζέπ Μπορέλ, καθώς «οι γυναίκες αξίζουν ένα ισχυρό νομικό πλαίσιο για την προστασία τους» σύμφωνα με την πρόεδρο της Κομισιόν Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν.

Ανησυχητική όμως είναι και η προώθηση του Νέου Οικογενειακού Νομοσχέδιου για τη χώρα μας που εμμέσως πλην σαφώς καταργεί άρθρα της Σύμβασης

Η ΧΕΝ στήριξε την κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης και με την συμβολή της στην Επιτροπή των γυναικείων οργανώσεων και με τη συλλογή 15.000 υπογραφών, από δεκατρείς Περιφέρειες της χώρας τις οποίες επέδωσε η πρώην Πρόεδρος της ΧΕΝ Ελλάδος στον Πρόεδρο της Βουλής (7 Μαρτίου 2018) μία ημέρα πριν την επικύρωσή της από το ελληνικό κοινοβούλιο

Για την ΧΕΝ, ως μέλος της παγκόσμιας κοινότητας, της παγκόσμιας XEN, που εκπροσωπεί 25  εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον πλανήτη, η Σύμβαση αποτελεί ένα άρτιο εργαλείο, που εξαλείφει αναχρονιστικές αντιλήψεις, μέσω της αντικατάστασης ή βελτίωσης των νομικών διατάξεων.

Για αυτό δηλώνουμε πως η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης κινδυνεύει να καταργηθεί και στη χώρα μας με το Νομοσχέδιο για το οικογενειακό δίκαιο που τίθεται σε Διαβούλευση :

Το Νομοσχέδιο αυτό ανατρέπει την έννοια της Ισότητας μεταξύ των δύο φύλων, όσο και την έννοια της παιδοκεντρικότητας, εφόσον παραβιάζει το συμφέρον του παιδιού παραβιάζει βασικές αρχές του Συντάγματος και του διεθνούς δικαίου για τα δικαιώματα του παιδιού και ενθαρρύνει την ενδοοικογενειακή βία

Πιο συγκεκριμένα

Παραβιάζονται τα δικαιώματα παιδιών και μητέρων που κακοποιούνται από τον πατέρα- σύζυγο, τον οποίο θα υποχρεώνονται να τον συναντούν επί χρόνια μέχρι να καταστούν αμετάκλητες οι  δικαστικές αποφάσεις, δηλαδή μετά από 9-10 χρόνια!!! Βάσει της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, ο κακοποιητής γονιός θα μπορεί να βλέπει κανονικά το παιδί και ο γονιός που προσπαθεί να το προστατεύσει θα οδηγείται στα Δικαστήριο με την κατηγορία ότι «αποξενώνει» το παιδί από τον έτερο γονιό, αντιστρέφοντας κάθε έννοια Δικαίου.

Το νομοσχέδιο έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πνεύμα και το γράμμα της Διεθνούς Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης διότι δεν προστατεύονται τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας ούτε προλαμβάνεται κάθε μορφή βίας σε βάρος των γυναικών και των παιδιών. Αντί να καταργηθούν νόμοι και πρακτικές που προωθούν τη βία κατά των γυναικών, την ενδοοικογενειακή βία και τις διακρίσεις λόγω φύλου, δημιουργούν Νόμους που υποτιμούν τις γυναίκες, καταργούν την ισότητα στην οικογένεια και ευνοούν την βία σε βάρος γυναικών και παιδιών από τους κακοποιητές γονείς

Αντί να συνεργαστεί το κράτος με τις γυναικείες οργανώσεις για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης για τις μορφές ενδοοικογενειακής βίας σε βάρος γυναικών και παιδιών, σε σχέση με το προωθούμενο Νομοσχέδιο, δεν συνομίλησε καν μαζί τους

Με το Άρθρο 31 της Σύμβασης πρέπει να λαμβάνονται όλα τα νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κατά τον καθορισμό της επιμέλειας και των δικαιωμάτων επίσκεψης των παιδιών, θα λαμβάνονται υπόψη τα κρούσματα βίας που καλύπτονται από το πεδίο εφαρμογής της παρούσας Σύμβασης. Πρέπει να λαμβάνονται  τα αναγκαία νομοθετικά ή άλλα μέτρα προκειμένου να διασφαλίσουν ότι η άσκηση οποιονδήποτε δικαιωμάτων ή επιμέλειας δεν θίγει τα δικαιώματα και την προστασία του θύματος ή των παιδιών.  Το προωθούμενο Σχέδιο Νόμου αποτελεί κατάφωρη και άμεση παραβίαση του συγκεκριμένου άρθρου, καθώς οι δικαστικοί λειτουργοί υποχρεώνονται να εφαρμόσουν την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, μέχρι να καταστεί αμετάκλητη η καταδικαστική απόφαση και επιτρέποντας την συνύπαρξη με τον κακοποιητή γονιό για σειρά ετών μέχρι να βγει η απόφαση του δικαστηρίου. Παραβιάζονται άμεσα τα ύψιστα συμφέροντα του παιδιού που σύμφωνα με το Άρθρο 45 της Σύμβασης πρέπει να αποσυρθούν τα όποια γονεϊκά δικαιώματα σε περίπτωση παραβίασης των δικαιωμάτων του παιδιού από τον κακοποιητή γονέα

Η ΧΕΝ ως μία από τις παλαιότερες γυναικείες οργανώσεις αντιλαμβανόμενη τον κίνδυνο της οπισθοχώρησης στην πατριαρχία, διαμαρτύρεται για την κατάργηση της Σύμβασης στην Τουρκία αλλά και για την επικείμενη κατάργησή της στη χώρα μας, που θα σημάνει την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των θυμάτων της ενδοοικογενειακής βίας, γυναικών και παιδιών

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ηθοποιός σημαίνει Φως …

Και όταν πέφτει το σκοτάδι, το Φως γίνεται σκιά …

Και κρύβει το μύθο, τα φανταχτερά χρώματα και τα λαμπιόνια …

Κρύβει τους εφιάλτες για το παρά τη θέλησή τους  άγγιγμα στο σώμα (που δεν είναι μέρος του σεναρίου …)

Κρύβει τις ενοχές για τις προσβλητικές λέξεις και τα εξευτελιστικά βλέμματα και αγγίγματα…

Κρύβει τις σιωπές για τον διασυρμό της προσωπικότητας …

Κρύβει τα δάκρυα, το φόβο, τον πνιγμένο θυμό της «θεατρίνας»

Πραγματικά δάκρυα και ενοχές όχι σκηνοθετημένα …

Πραγματική υποταγή σε μια πραγματική σκηνή στο παρασκήνιο της ζωής και του θεάτρου

Γιατί στη φαντασιακή προβολή των πατριαρχικών στερεοτύπων η θεατρίνα «τα θέλει»… πολύ περισσότερο από κάθε άλλη γυναίκα (μιας και όλες οι γυναίκες είναι ένοχες, όταν τις βιάζουν ή τις παρενοχλούν,  όλες «τα θέλουν», όλες «προκαλούν»  ) …

Η θεατρίνα όμως εκτίθεται και προκαλεί … το σώμα της σε δημόσια θέα, δύσκολα αποκτά «Ιδιωτικότητα» … με λιγότερους «ενδοιασμούς» οδηγεί στη σύλησή του …

Η θεατρίνα η εύκολη, η θεατρίνα η πόρνη …

Τα πατριαρχικά στερεότυπα, οι σεξιστικές συμπεριφορές αναπαράγονται ανεμπόδιστα στο παρασκήνιο και τα καμαρίνια…

Ο φόβος και οι ενοχές κλείνουν τα στόματα … Η κοινωνία που δείχνει με το δάκτυλο και που ρωτά «γιατί τώρα;» αποθρασύνει ακόμα περισσότερο τους ήδη θρασείς κακοποιητές…

Και όσο τα θύματα μπαίνουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, τόσο οι δράστες συνεχίζουν … χωρίς συνέπειες, χωρίς τιμωρία.

Ηθοποιός σημαίνει Φως …

Και όταν πέφτει το σκοτάδι, το Φως γίνεται σκιά …

Αλλά όταν ανοίγουν τα στόματα,

Όταν παύουμε να ρωτάμε «γιατί τώρα;»…

Όταν ανοίγει η αγκαλιά της αλληλεγγύης στα θύματα…

Όταν ανατρέπονται τα παγιωμένα δεδομένα των έμφυλων ανισοτήτων …

Τότε …  στον καλλιτεχνικό χώρο θα πέσει Φως στη σκιά … Φως στη σκηνή …

Ένα φως τόσο δυνατό που θα φωτίζει και τα παρασκήνια …

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Συμπαραστεκόμαστε στη Σοφία Μπεκατώρου

Η κουλτούρα της σιωπής για τα θύματα της βίας πρέπει να ανατραπεί

Δεν είναι ένοχα τα θύματα σεξουαλικής βίας, δεν είναι η ντροπή δική τους, δεν «τα ήθελαν», δεν «προκάλεσαν», δεν φταίνε … δεν φταίνε για το φύλο τους, δεν φταίνε για την εξωτερική τους εμφάνιση, για το τι φορούσαν, για το τι είπαν, για το τι έκαναν …

Ανεξάρτητα από το πλαίσιο που ασκήθηκε η σεξουαλική βία, στην οικογένεια, την παρέα, το σχολείο, το δρόμο, τον αθλητικό όμιλο, για τα θύματα εξακολουθεί να σημαίνει το ίδιο : παραβίαση της θέλησής τους, παραβίαση του σώματός τους, παραβίαση του συναισθήματός τους, παραβίαση της ψυχής τους … αλλά και ενοχή, σιωπή, ντροπή …

Είναι δύσκολο να καταγγείλεις … είναι δύσκολο να το πιστέψεις ότι συνέβη σε σένα … είναι δύσκολο να βγάλεις την αηδία από πάνω σου … να το εκλογικεύσεις … επίσης, μπορεί να διακυβεύονται πολλά : η εργασία σου, η κοινωνική σου θέση, η θλίψη των αγαπημένων σου προσώπων όταν το μάθουν, ακόμα και η εμπιστοσύνη σε σένα («μήπως τα ‘θελες;») …

Σε μια κοινωνία που τα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης ενοχοποιούνται, μια γυναίκα αθλήτρια, που νέο κορίτσι πριν χρόνια, βιάστηκε, τόλμησε να μιλήσει. Να μιλήσει για αυτό που είχε υποστεί και για το πώς ένοιωσε («ντροπιασμένη … βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου … Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου …»)

Για αυτό που μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε γυναίκα, σε οποιαδήποτε στιγμή και σε οποιοδήποτε πλαίσιο. Η βία κατά των γυναικών είναι απόρροια έμφυλων ανισοτήτων και κοινωνικής εξουσίας του ενός φύλου σε βάρος του άλλου. Αναπαράγεται μέσα από την κουλτούρα της σιωπής, της ενοχής και της διαπόμπευσης των θυμάτων, αναπαράγεται με συνειδητούς και μη συνειδητούς τρόπους τόσο από θεσμούς και δομές, όπως τα ΜΜΕ, όσο και από τους απλούς ανθρώπους – θεατές, λόγω των στερεοτύπων που έχουν για τα φύλα.

Η καταγγελία ενός φαινομένου βίας, προϋποθέτει  γενναιότητα ψυχής και δύναμη, ακριβώς επειδή τα θύματα έχουν να αντιπαλέψουν με δομές και προκαταλήψεις, με συμβολισμούς και συμπεριφορές, με ενοχές και σιωπές …

Για αυτό μας κάνουν περήφανες όσες το τολμούν …

Για να πέσει φως στη σκιά, να φωτισθεί επιτέλους η σκοτεινή πλευρά της βίας που εν δυνάμει απειλεί όλες τις Σοφίες του κόσμου … !

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

Ο Ιταλικός Νόμος  προστατεύει τα παιδιά που αφήνει πίσω της μια γυναικοκτονία

Στην Ιταλία έχει θεσπισθεί Νόμος για τα ανήλικα ή ενήλικα παιδιά που ορφάνεψαν, λόγω γυναικοκτονίας.

Μεταξύ του 2000 και του 2015, περίπου 1600 ανήλικα και ενήλικα παιδιά ορφάνεψαν από την ενδοοικογενειακή βία στην Ιταλία. Το σχετικό νομοσχέδιο συντάχθηκε από την δικηγόρο Anna Maria Busia, μετά από την εμπειρία που είχε με σχετική υπόθεση (για είκοσι έτη) οπότε και συνειδητοποίησε το κενό στο νομικό τους σύστημα, το οποίο επικεντρωνόταν στον δράστη του εγκλήματος, με την τιμωρία τους και την καταδίκη του, αλλά όχι στην προστασία των θυμάτων. Τον Ιανουάριο 2018, η Ιταλία έγινε η πρώτη χώρα στην Ευρώπη και μια από τις πρώτες στον κόσμο που ψήφισαν μοναδικό νόμο για υποτροφίες, νομική και οικονομική βοήθεια, για κάλυψη ιατρικών και ψυχολογικών αναγκών, που λαμβάνει υπόψη σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής των ιδιαίτερων αυτών ορφανών παρέχοντας τους, επίσης :

• υποστήριξη σε αστικές διαδικασίες
• δωρεάν θεραπείες
• οικονομική βοήθεια για την εκπαίδευσή τους
• βοήθεια για την ένταξη στην αγορά εργασίας

Παράλληλα, διασφαλίζει ότι θα παραλάβουν την κληρονομιά τους (ιδιοκτησία και κρατική σύνταξη) αποτρέποντας τον δράστη – αν είναι ο σύζυγος – να λάβει τη σύνταξη του θύματος. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στα ενήλικα ορφανά να αλλάξουν το επίθετό τους, για όσα έχουν το όνομα του πατέρα που δολοφόνησε τη μητέρα τους.

Αυτός ο Νόμος θα μπορούσε να υιοθετηθεί και να λειτουργήσει ως μοντέλο και για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, με τις ανάλογες, βέβαια, προσαρμογές στο εσωτερικό δίκαιο της κάθε μιας, ιδιαίτερα τώρα με την αύξηση των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας, λόγω της καραντίνας.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου

Ένα νέο κορίτσι μ’ ένα σακίδιο στην πλάτη περιπλανιέται και παρατηρεί. Η Αν_να, ο χαρακτήρας της ΧΕΝ Ελλάδος ταξιδεύει σ’ έναν ακαθόριστο χώρο – χρόνο και μαθαίνει ν’ αναγνωρίζει κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Με αφετηρία το Αν και προορισμό το Να βρίσκεται σ’ έναν διάλογο με την επικαιρότητα θέλοντας να αποκωδικοποιήσει τα γεγονότα και το πώς αυτά επηρεάζουν την κάθε γυναίκα.

Γιατί η Αν_να είναι κάθε γυναίκα που διεκδικεί ένα δίκαιο παρόν προσδοκώντας να παραδώσει στις επόμενες Άννες ένα καλύτερο μέλλον.

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΗΓΕΣΙΑ

Η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος στις ΗΠΑ

Αν και οι  γυναίκες συγκεντρώνονται, κυρίως, σε επαγγέλματα, που «προσιδιάζουν» στο φύλο τους (οριζόντιος επαγγελματικός διαχωρισμός) και λιγότερο σε μη παραδοσιακούς, για το φύλο, επαγγελματικούς χώρους, ωστόσο, ακόμα και στα λεγόμενα «γυναικεία» επαγγέλματα, όπου συγκεντρώνονται περισσότερες γυναίκες, την πλειοψηφία των διευθυντικών θέσεων και των υψηλόβαθμων στελεχών την αποτελούν άντρες (κάθετος επαγγελματικός διαχωρισμός). Έτσι, δημιουργείται ένα «αντρικό πρότυπο» ηγεσίας, με κανόνες και συμπεριφορές που υιοθετούνται άτυπα μεν, αναπαράγονται στην καθημερινότητα των δύο φύλων δε.

Το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναίκες που βρίσκονται στο χώρο της πολιτικής, όπου και εκεί αντιμετωπίζουν εμπόδια και δυσκολίες ανέλιξης, όχι μόνο λόγω των έμφυλων κυρίαρχων κοινωνικών στερεοτύπων, αλλά και της επιπλέον ενασχόλησής τους με τις ενδοοικιακές μη αμειβόμενες εργασίες και υπηρεσίες φροντίδας.

Οι γυναίκες βουλευτές, υπουργοί και πρωθυπουργοί, δήμαρχοι και περιφερειάρχες, αρχηγοί καρτών, πρόεδροι και αντιπρόεδροι εθνών κατέχουν πολύ λιγότερες θέσεις, συγκριτικά με τους άντρες, παγκοσμίως, παρά την ολοένα και αυξανόμενη ενεργή συμμετοχή τους στην πολιτική σκηνή (κόμματα, συλλόγους, οργανώσεις, κινήματα).

Είναι σημαντικό επομένως για τις νεότερες γενιές να υπάρχουν γυναίκες στην κεφαλή της πολιτικής σκηνής, ώστε να γίνεται αντιληπτή η ισότητα και στην πράξη. Είναι σημαντικό που στην Ελλάδα υπάρχει γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας και στις τελευταίες εκλογές των ΗΠΑ γυναίκα αντιπρόεδρος. Σημαντικό να προωθούνται στα κορίτσια και τα αγόρια πρότυπα ενεργών στη δημόσια σφαίρα γυναικών, ανθρώπων ικανών, ανεξαρτήτως του φύλου τους. Είναι σημαντικό η κριτική που ασκείται στους ηγέτες να σχετίζεται με το έργο τους (καλό ή κακό) και όχι με το φύλο τους.

Η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, εκτός από το ότι είναι γυναίκα, έχει και ένα επιπλέον «πρόσημο» : είναι και έγχρωμη (ήταν και η δεύτερη γυναίκα έγχρωμη γερουσιαστής, από το 2016) σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για τα δικαιώματα των έγχρωμων στις ΗΠΑ. Διττός, επομένως, ο συμβολισμός με την άνοδο της Καμάλα Χάρις στην εξουσία : ράπισμα τόσο εναντίον του σεξισμού και της έμφυλης ανισότητας, όσο και εναντίον του ρατσισμού και της φυλετικής ανισότητας.

Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το αν θα συμφωνήσει κανείς με το ρόλο της στην πολιτική σκηνή, ένα είναι βέβαιο : η παρουσία της σε αυτήν καταρρίπτει στην πράξη τα στερεότυπα κάθε μορφής.

Ο χαρακτήρας  “Άν_να” αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ΧΕΝ Ελλάδος και σχεδιάστηκε από τη Ζωή Μουζενίδου